Πάει πιο κάτω; Πάει…

Ορισμένες φορές σκέφτομαι ότι η όλη αυτή κατάσταση χάους στην Ελλάδα έχει και ένα θετικό: Τίποτα πια δεν μπορεί να πάει χειρότερα και ότι τα έχουμε δει πλέον όλα σε αυτό το  ψευτοκαπιταλιστικό κράτος. Ψευτοκαπιταλιστικό; Ναι βέβαια, καθώς τα πάντα όλα σε αυτή τη χώρα εξηγούνται πληρέστερα αν κοτσάρεις κι ένα «ψευτό» μπροστά από τον όρο που θέλεις να αναλύσεις.

Τρανταχτά παραδείγματα;

Ψευτοσοσιαλδιμοκρατία είχαμε επί του αειμνήστου  Αντρίκου Παπαντρίκου, ψευτοεπαναστατικό κομουνιστικό κόμμα έχουμε, ψευτοστάρς έχει γεμίσει η ψευτοτηλεόραση, ψευτοδημοσιογράφοι που λένε ψευτοαλήθειες με τον δικό τους μοναδικό τρόπο, ψευτοπρωτάθλημα παίζουν κάθε χρόνο οι ομάδες της Α’ Εθνικής αφού αυτό πάντα καταλήγει στα χέρια του Ολυμπιακού, ο οποίος με τη σειρά του χρίζεται ψευτοπρωταθλητής και χαίρεται η μισή Ελλάδα ενώ η άλλη μισή βρίζει την ψευτιά της διαιτησίας, δηλαδή την ψευτοδιαιτησία, η οποία τότε βρίσκει κάτι ψευτοδικαιολογίες και όλα καλά.

Ξέφυγα όμως από το θέμα μου. Εκεί λοιπόν που λες «όλα καλά, πιάσαμε πάτο, δεν πάει πιο κάτω, ας αράξουμε», γίνεται το έλα να δεις και λες ότι «πάλι δεν τα είδα όλα, μα πόσο πια κατηφόρα ακόμη έχουμε να διανύσουμε;»

Σκοτώνονται παιδιά από μπάτσους, η κυβέρνηση αθροίζει μεμονωμένα περιστατικά, συνδικαλίστριες από τα Βαλκάνια περιλούζονται με βιτριόλι, μετανάστες δέχονται επιθέσεις με μολότοφ(για να ξεπαστρέψουν τους εναπομείναντες που δεν έχουν πεθάνει στα έργα του μετρό, παλαιότερα των Ολυμπιακών αγώνων κλπ).

Έπειτα, βγαίνουν δικηγόροι σε μέγεθος δείγματος δωρεάν και το παίζουν φωστήρες με ρητορικές δηλώσεις, οι κυβέρνηση κατηγορεί γνωστούς και αγνώστους, αλλά και τους κλασσικούς πια γνωστούς-αγνώστους που όλοι τους ξέρουν και κανένας δεν τους γνωρίζει, ο Γιωργάκης είναι ο Γιωργάκης, ο ΣΥΡΙΖΑ χαϊδεύει τα αυτιά των αγνώστων-που τελικά τους γνωρίζει αλλιώς που τους βρίσκει να τους τα χαϊδέψει;-  και οι προτάσεις για να βρεθούν οι λύσεις στα προβλήματα του κράτους, εεεε, στον πονοκέφαλο της κυβέρνησης, πέφτουν βροχή από πάσα κατεύθυνση.

Το ΠΑΣΟΚ κατηγορεί την κυβέρνηση της ΝΔ για τις αντιλαϊκές πολιτικές που οδήγησαν τη χώρα στο αδιέξοδο, τις οποίες όμως στηρίζει.

Η κυβέρνηση κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ γιατί δεν στηρίζει τις προτάσεις της, τις οποίες όμως όπως προαναφέραμε αυτό έχει στηρίξει.

Το ΚΚΕ λέει «ΌΧΙ», «Έξω αι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ», «90 δεκαετίες αγώνας και θησεία»(εγώ πότε θα γίνω μάνα).

Το ΣΥΡΙΖΑ κάτι πάει να πει αλλά μπερδεύονται λίγο στη μετάφραση, γιατί άλλη γλώσσα μιλάνε οι μισοί, άλλη πόρτα χτυπάνε οι άλλοι μισοί, άλλο πόλο μπλουζάκι φόρεσε σήμερα ο Αλέξης.

Και τότε, μέσα στην αναμπουμπούλα και την ακυβερνησία, ξεπετάγεται ο φάρος της γνώσης Γ.Καραχέρι-χέρης (ο οποίος σε λίγο καιρό θα συναγωνίζεται και σε διαστάσεις το αντίστοιχο μνημείο της Αλεξάνδρειας, λόγω…ευρωστίας)  και πετυχαίνει ακριβώς την καρδιά του προβλήματος:

Ποιος φταίει για όλα τα δεινά του Ελληνισμού, από την Αθήνα έως την Νότια Αμερική, από την Κίνα μέχρι τον Σείριο;

Η κουκούλα! Αυτή η άτιμη τα έκανε όλα! Ας ποινηκοποιήσουμε λοιπόν το εν λόγω ένδυμα και θα δείτε ότι όλα θα πάνε καλά για το Ελλαδιστάν μας…

Το μόνο που δεν έχει γίνει γνωστό ακόμη είναι το χρονοδιάγραμμα του σχεδίου «Η κουκούλα φταίει», δηλαδή πόσο καιρό μετά από την πλήρη εξαφάνιση κάθε μορφής κουκούλας θα επέλθει και η ανόρθωση της οικονομίας, θα γίνει το ΚΚΕ κομμουνιστικό κόμμα, το ΠΑΣΟΚ σοσιαλδημοκρατικό, θα πάρει κάποιος άλλος το Πρωτάθλημα, θα πάρει ο ΠΑΟΚ το κύπελλο, θα ακούγονται συνθήματα όπως «Καμάρια-Φιλαλήθεις-Δημοσιογράφοι» και γενικότερα θα μπει η Ελλάς σε μία τάξη.

Επίσης δεν έχει γίνει γνωστό το αν η Ελληνική κυβέρνηση έχει σκοπό να μοιραστεί αυτό το σχέδιο καταπολέμησης της κρίσης και με τα λοιπά Ευρωπαϊκά κράτη, ή αν κρατάμε ακόμα κακία στον Αναρχικό και Ανθέλληνα Αλμούνια…

Advertisement

Οι δημοσιογράφοι του αύριο…

Δημοσιευμένο στο virusmedia.wordpress.com:

ΑΦΩΝΟΙ ΕΜΕΙΝΑΝ ενενήντα περίπου φοιτητές κατά τη διάρκεια του μαθήματος στο τμήμα “Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης” του Πανεπιστημίου της Αθήνας όταν ο καθηγητής τους Λ.Τ. κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας σήκωσε μια φοιτήτρια που καθόταν στην πρώτη σειρά του αμφιθεάτρου και τη φίλησε στο στόμα.
ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ ΖΗΤΗΣΕ απʼ τους φοιτητές να καταγράψουν το περιστατικό και να το στείλουν άμεσα ως ρεπορτάζ στο μέσο που υποτίθεται ότι εργάζονταν. Μόλις είχε ολοκληρωθεί εκτενέστατη συζήτηση με θέμα “Ηθικοί κανόνες στο ρεπορτάζ, ηθικά διλήμματα, εισβολή στην ιδιωτική ζωή” και είχε αναλυθεί η ανάγκη να ερευνούν σοβαρά και να ψάχνουν σε βάθος οποιοδήποτε θέμα πριν το καταγράψουν για το μέσο που μελλοντικά θα εργάζονται..
ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΟΝΤΩΣ κατέγραψαν αυτό που είδαν. Και με οξύ τρόπο καυτηρίασαν την πράξη του καθηγητή τους. Ένας μάλιστα…αποχώρησε επιδεικτικά από το αμφιθέατρο σε ένδειξη διαμαρτυρίας γιʼ αυτό που συνέβη στη συμφοιτήτριά του.
ΗΡΘΕ ΝΑ ΛΥΤΡΩΣΕΙ τα σεξουαλικά του βίτσια», έγραψε ο ένας,«σεξουαλική επίθεση σε φοιτήτρια την ώρα του μαθήματος», έγραψε ο άλλος,«πείραμα με σεξουαλικές προεκτάσεις», έγραψε ο τρίτος. Χαμός.Η συνέχεια έχει ακόμη πιο μεγάλο ενδιαφέρον.
Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΚΟΥΓΕ όλο το φρικτό κατηγορητήριο ατάραχος.«Σας έχω βγάλει και> φωτογραφία με το κινητό μου» του> φώναξε ένας φοιτητής,«δεν φοβόσαστε ότι αύριο θα είστε πρωτοσέλιδο;» τον ρώτησε…Ο καθηγητής σηκώθηκε κι αφού ευχαρίστησε τους φοιτητές του για τη συνεργασία, τους ανακοίνωσε ότι, αν δεν είναι εξαιρετικά προσεκτικοί και δεν ερευνούν αυτό που πρόκειται να γράψουν, πέρα απʼ το γεγονός ότι δεν θα περάσουν ποτέ το μάθημά του, δεν θα γίνουν ποτέ καλοί δημοσιογράφοι.. Και αμέσως άρχισε να τους απαριθμεί τα λάθη τους:
1. Κανείς από τους φοιτητές-ρεπόρτερ δεν έκανε ρεπορτάζ.
2. Κανείς δεν σηκώθηκε από τη θέση του να ρωτήσει το «θύμα» αν είχε κάποια σχέση με τον κ. καθηγητή, αν είχε προηγηθεί κάτι μεταξύ τους, αν είχε προκληθεί ή είχε προκαλέσει τον καθηγητή.
3. Κανείς φοιτητής δεν παρατήρησε ότι η φοιτήτρια«θύμα» ήταν τελείως άγνωστο σʼ αυτούς πρόσωπο και προφανώς δεν την είχαν ξαναδεί ποτέ στο αμφιθέατρο της σχολής.
4. Κανείς φοιτητής δεν πρόσεξε ότι αυτή η φοιτήτρια, όσο κι αν έμοιαζε νέα, ήταν τουλάχιστον δέκα χρόνια μεγαλύτερή τους.
5. Επειδή η φοιτήτρια «θύμα» δεν γνώριζε κανέναν, δεν μιλούσε και με κανέναν, πράγμα ασύνηθες για φοιτητικό αμφιθέατρο.
6. Κανείς απʼ τους φοιτητές δεν σκέφτηκε ότι το θέμα που μόλις είχε αναλυθεί από τον καθηγητή είχε τίτλο «Ηθικοί κανόνες στη δημοσιογραφία» και ότι αυτό σημαίνει.
7. Κανείς δεν ρώτησε τη συμφοιτήτρια που καθόταν δίπλα στο «θύμα» αν πρόσεξε κάτι ιδιαίτερο στη συμπεριφορά του «θύματος» ή τη συμπεριφορά του καθηγητή.
8. Κανείς δεν φρόντισε να ρωτήσει τον καθηγητή αν είναι
σύνηθες γιʼ αυτόν να καταφεύγει σε ανάλογες συμπεριφορές και αν αυτή είναι μια νέα διδακτική μέθοδος.
9. Τέλος, κανείς δεν φρόντισε να μάθει γιατί επιτέλους διάλεξε αυτή τη φοιτήτρια κι όχι μια άλλη… και, εν πάση περιπτώσει, αφού επρόκειτο να τον κάνουν πρωτοσέλιδο να του ζητήσουν να πει κι αυτός την άποψή του. Το μάθημα τελείωσε.
ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ συζητούσαν μεγαλόφωνα για το περιστατικό. Ο καθηγητής έπρεπε να αποχωρήσει γρήγορα από την αίθουσα γιατί το δίωρο της διδασκαλίας είχε τελειώσει.
ΣΗΚΩΘΗΚΕ, μάζεψε τα πράγματά του από την έδρα, ζήτησε από τους φοιτητές ένα λεπτό ησυχία για να τους συστήσει τη γυναίκα του, που> πρώτη φορά παρακολούθησε μάθημά του.

Μια εβδομάδα!!!!!!!!!

Κουιζάκι…

Πόσες μέρες μπορεί να κλείσει η Βουλή για τους ..εορτασμούς της Μεγάλης του Έθνους Γιορτής της 25ης Μαρτίου.???

Τι? 1 μέρα? 2? 3? είστε τρελοί? Μόνο?

1 εβδομάδα! Λογικό ε? Ε τόση κούραση που τραβάνε.. Θέλουν ξεκούραση τα παιδιά. Αφορμή ψάχνουν.

Α! Μια σημείωση.. Κύριοι του Σύρριζα που θέλετε κατάργηση των παρελάσεων γιατί ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΤΕ με το κλείσιμο της Βουλής? Ε? μμμμμμ…….

Πληρώνουμε φόρους για να χουν ιδιωτικούς μπάτσους οι…

Η λίστα είναι του 2005. Όλοι αυτοί εξακολουθούν να έχουν ιδιωτικούς μπάτσους. Από τα ….πρότυπά μας ξεχωρίζουν ο Θέμος Αναστασιάδης,  ο Ευαγγελάτος, ο Λιάγκας, ο Πρετεντέρης, η Στάη, ο Τράγκας, ο Τριανταφυλλόπουλος, ο Κακκαουνάκης,ο Χατζηνικολάου και ..αχ παραλίγο να την ξεχάσω…. Αννούλα? Τι λέει αυτή η λίστα Αννούλα? Σε συκοφαντούν πάλι Αννούλα?

eurobank (2), Aγγελόπουλος Θ. (2), Αγγελοπούλου Γ. (5), (ιδιωτική φύλαξη τώρα) Αγγελούσης Ευστάθιος, Αδαμόπουλος Γιώργος Αθανασούλης Θανάσης Αλεξανδρίδης Γιώργος Αναγνωστόπουλος Θ.(2) Αναστασιάδης Θ. Ανδριωτέλης Δ. Αποστολόπουλος Αράπογλου Αρχιεπίσκοπος (5), Βαλυράκης(3), Βαρδινογιάννης Γ. (6,) Βαρδινογιάννης Β.(2), Βαρδινογιάννης Παύλος, Βερτέλης(2), Βλάσης Γιώργος (2), Γεννηματά Φώφη ,Γερμίδης Δ., Γεωργακόπουλος ,Γεωργαντόπουλος Χρήστος (2) ,Γιαννακόπουλος Γιάννης (2), Γιαννακού Στέλλα (2), Γκαργκάνας 2, Γκελεστάθης 2, Γρίβας 2, Διονυσάτος Γερ 2, Ευαγγελάτος Νίκος ,Ζαίρης Νίκος 2, Ζερβομπεάκος Λεων 2 ,Ζιάκας Σπύρος 2, Ζολότα Χήρα, Κακαουνάκης Νίκος 2, Καραγιάννης 2, Καρατζαφέρης Σπύρος, Καραούτσος Κυρ 2, Κατσακογιά Νίκη 2, Κεδίκογλου Ρομύλος 4, Κόκκαλης 2 (ιδιωτική φύλαξη τώρα), Κοντομηνάς(ιδιωτιική φύλαξη τώρα), Κόκκινος Βασίλης 2, Κολιοπάνος Κοπελούζος, Κορκολόπουλος, Κουρτάκης Β. 2, Κουτζαμάνη Ευτέρπη 2, Κυριακού Μίνωας 6, Κωσταόπουλος γ. 2, Λαμπράκης 3, Λάμπρου Χρ. 2, Λιάγκας Γιώργος, Λιάνη Δ. 3, Λινός Δ. 4, Λιόγας 2 ,Λοβέρδος Δ 2, Λυκουρέζος, Μαλέλης, Μαλέσιος Μάμαλης 2, Μαργαρίτης Μ, Μαρίνος Μαρκής, β Μασούρα Αν 2, Μήτσης, Μουγιάκου 2, Μουστάκας Δ 2, Μπακογιάννης Ντόρα 8, Μπίρμπος Θεοχ 2, Μπόμπολας Γ 2, Μπόμπολας Φ, Μίτης Αντώ 2, Νασιάκος 5, Νικολαίδης Ντέμης, Νικολακόπουλος Κώστας, Παλαιοκρασάς 2, Παναγιωταρέα Άννα 2, Παναγιωτόπουλος Π. 4, Παναγιώτου Αερτ 2, Παπαγγελόπουλος 2, Παπαδημητρίου Λευτ 2, Παπαδόπουλος 2, Παπαηλιού Χ 2, Πατέρας, Πάτσης Λευτ 2, Περατικός, Πετράκης Γ 2, Πετρόπουλος 2, Πέτσος 2, Πλωμαρίτης, Πρετεντέρης, Προβόπουλος Γ 2, Ρίζος 2, Ρωμαίος Γ. 2, Σανιδάς, Σάλλας, Σαρρής, Σιδέρης, Στάη Έλλη Συρίγος Φίλιππος, Τεντές Ιωάννης 2, Τζαβάρα Μαρ 2, Τράγκας 4, Τριανταφυλλόπουλος 2, Τσοτσορός, Υφαντή Δ 2, Φασούλας Π 2, Φλωράτος 2, Φούκας 2, Φράγκος 2, Χατζηνικολάου 2, Χριστοφοράκος, Χρυσοχοίδης 6, Ψυχάρης 2.

Kόβουν και τον Βαξεβάνη

Kόβουν και τον Βαξεβάνη

Τα μεγάλα κεφάλ(α)ια του ALPHA αποφάσισαν προσφάτως πως ο Κώστας Βαξεβάνης, δημιουργός και παρουσιαστής/επιμελητής της πολύ επιτυχημένης και ευρέως αποδεκτής εκπομπής «Το Κουτί της Πανδώρας» δεν έχει πια θέση στους κόλπους του καναλιού.

Η δικαιολογία που παρουσίασαν ήταν πως το κανάλι θα αλλάξει χαρακτήρα και θα κινηθεί σε «πιο ψυχαγωγική κατεύθυνση»(βλέπετε, την εκπομπή του κυρίου Βαξεβάνη όποιος την έβλεπε έκλεγε με μαύρο δάκρυ για τρεις μέρες μετά, δεν είναι ψυχαγωγία αυτό Κύριοι!).

Ο Κ.Βαξεβάνης απάντησε στην απόφαση αυτή με μια καυστική επιστολή η οποία είχε ως αποδέκτες τους κυρίους-κυρίους  Ρικ Σπήνερ (Διευθύνων Σύμβουλος ALPHA) και Δημήτρη Κοντομηνά (Μυστήριος  Τηλεοπτικός Δυνάστης του ALPHA)

Σας την παραθέτουμε εδώ, παρμένη από το Site «Πρέζα TV»

Αθήνα 27 Μαρτίου 2009
Προς Διευθύνοντα Σύμβουλο ALPHA
κο Ρικ Σπίνερ
Κοινοποίηση: Πρόεδρο ομίλου ALPHA
κο Δημήτρη Κοντομηνά

Αγαπητέ κύριε Σπίνερ
Δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ, αν και είμαι στέλεχος του καναλιού για αρκετά χρόνια. Δεν το κρίνατε απαραίτητο. Θα ήταν όμως χρήσιμο. Είναι πλέον αργά για γνωριμίες. Αν επιμένετε όμως να μάθετε ποιός είμαι, είναι εύκολο. Εν αντιθέση με πολλούς συνεργάτες σας, η πορεία μου, το τι εκπροσωπώ επαγγελματικά, έχει καταγραφεί στο διαδύκτιο, στη συνείδηδη του κόσμου και τα ίδια τα αρχεία του καναλιού που διευθύνετε.
Στην Ελλάδα κύριε Σπίνερ λέμε μια έκφραση: «οι καλοί λογαριασμοί, κάνουν τους καλούς φίλους». Δεν χρειάζεται να είμαστε φίλοι. Θα μπορούσαμε όμως να είμαστε επαγγελματίες. Αντιλαμβάνομαι και αποδέχομαι το δικαίωμα ενός καναλιού να ορίζει την φυσιογνωμία και την πορεία του. Αποδέχομαι πως μπορεί να μην ταιριάζω στις επιλογές αυτές. Σε ένα μαγαζί που αποφασίζει να πουλήσει μπύρες, δεν χρειάζεται ένας σομελιέ. Κατανοητό. Πάντα χρειάζεται όμως τις σχέσεις των ανθρώπων, να τις διέπει το ήθος και οι κανόνες.
Έμαθα τυχαία κοιτώντας το πρόγραμμα του καναλιού, πως τον Απρίλιο υπήρχε μια μόνο εκπομπή «το Κουτί της Πανδώρας». Απευθύνθηκα στους διεθυντές Τηλεόρασης, Προγράμματος και Ενημέρωσης ,με επιστολή μου, για να μάθω τι συμβαίνει. Και έμαθα λίγες ώρες αργότερα από τον κύριο Βασίλη Παπαδρόσο, πως η εκπομπή σταματάει στις 7 Απριλίου. Το συμβόλαιό μου ωστόσο λήγει τον Ιούλιο. Δεν ξέρω ποιανού απόφαση ήταν αυτή η βιαστική διακοπή. Ξέρω πως οι επαγγελματίες δεν κάνουν έτσι. Σε όλο τον κόσμο, φαντάζομαι και στη χώρα σας. Έχετε κάνει τον προγραμματισμό σας από τον Δεκέμβριο. Είχατε υποχρέωση-όχι μόνο ηθική αλλά και νομική- να με ενημερώσετε. Αυτή τη στιγμή 10 και πλέον άνθρωποι έμαθαν πως έχουν μείνει χωρίς δουλειά μερικές μέρες πριν. Γιατί;
Διαπιστώνω επίσης πως δεν πρόκειται για κάτι που αφορά μόνο εμένα. Ο συνάδελφος Χρήστος Βασιλόπουλος είχε την ίδια αντιμετώπιση. Η συνάδελφος παρουσιάστρια Ρίτσα Μπιζόγλη έπεσε θύμα συνεχούς κοροιδίας. Ενώ την διαβεβαίωναν πως όσα γράφουν οι εφημερίδες και τα blogs περί διακοπής του δελτίου της ήταν ψέματα, είχαν προσλάβει ακόμη και ενδυματολόγο για τον νέο παρουσιαστή. Αυτά σε όποια γλώσσα και να τα μεταφράσεται είναι απλώς κοροιδία. Αντιεπαγγελματισμός. Ανήθικη συμπεριφορά.
Δεν γνωρίζω κύριε Σπίνερ ποιός είναι ο εμπνευστής όλως αυτών. Ποιοί πιέζουν τα πράγματα τόσο πολύ, ώστε να ξεφύγουν από κάθε επαγγελματικό και λογικό όριο. Υποψιάζομαι όμως πως όσοι επέμεναν να χειριστούν με βιασύνη τα πράγματα δεν υπήρξαν καλοί σύμβουλοι. Και μάλλον δεν έπραξαν απαραιτήτως με βάση το συμφέρον του σταθμού. Επί μήνες ζω μια επαγγελματική απαξίωση.Έναν κλεφτοπόλεμο. Η εκπομπή μου (δημοφιλής, αξιόπιστη και με θεαματικότητα σίγουρα μεγαλύτερη από των δελτίων που δημιουργούν κάποιοι σύμβουλοί σας), εδώ και καιρό παίζει σε ώρες που μόνο πορνό συνηθίζει να βλέπει κάποιος. Όλο και πιο αργά ( η τελευταία ξεκίνησε 00.45). Το συμβόλαιό μου βέβαια λέει πως το κανάλι θα καταβάλει προσπάθεια η εκπομπή να ξεκινάει πριν τις 24.00. Όχι μόνο δεν έγινε, αλλά πριν την εκπομπή μου, η Διεύθυνση Προγράμματος τοποθετούσε σήριαλ σε επανάληψη! Παρ όλα αυτά υπήρξαν και εκπομπές που έπιαναν θεαματικότητα 19,6 %.
Η εκπομπή μου,δεν είχε θέση ποτέ ,στα δελτία ειδήσεων. Ακόμη και όταν κατάφερα να πάρω συνέντευξη από τον υπαρχηγό της Χαμάς, μια διεθνή αποκλειστικότητα που έκανε τον ALPHA γνωστό σε όλο τον κόσμο, ο διευθυντής Ενημέρωσης αρνήθηκε αρχικά να τη μεταδώσει. Για τραγική ειρωνία, μου το ανακοίνωσαν την ώρα που το REUTERS από την άλλη τηλεφωνική γραμμή ζητούσε να μεταδώσει το βίντεο σε όλο τον κόσμο. Τελικώς τμήμα της συνέντευξης έπαιξε μετά από απειλές πως θα καταφύγω στο συνδικαλιστικό μου όργανο και την Δικαιοσύνη.
Την ίδια περίοδο μάθαινα πως αυτοί που δρούσαν έτσι απέναντί μου, προσπαθούσαν να δημιουργήσουν σε εσάς μια απαξιωτική εικόνα καλοπληρωμένου και μη απαραίτητου. Πρόσφατα με πληροφόρησαν για το λόγο. Άνθρωποι που εργάζονται ως στελέχη του σταθμού, ταυτοχρόνως εργάζονται για την ελληνική κυβέρνηση σε ανύπαρκτα επί της ουσίας πόστα. Πληρώνονται δηλαδή απ αυτή, αλλά όχι για να κάνουν κάτι δημοσιογραφικό. Τι είναι λοιπόν αυτό που κάνουν, είναι το ερώτημα. Αν θυμάμαι καλά ο νυν διευθύνων σύμβουλος του ομίλου RTL , υπήρξε και ο ίδιος εργαζόμενος σε κυβερνητικό πόστο (γραφείο τύπου) στην Αυστρία. Δεν δούλευε όμως ταυτόχρονα ούτε σε εφημερίδα, ούτε στο RTL. Έτσι επιβάλει η αξιοπρέπεια και η δεοντολογία. Οι άνθρωποι αυτοί, που εμφανίζονται ως σύμβουλοί σας, σύμφωνα με την δική μου πληροφόρηση, υλοποίησαν εντολές άλλων για τους οποίους επίσης δούλευαν, πείθοντάς σας να βιαστείτε αντί να περιμένετε τη λήξη του συμβολαίου μου. Έπρεπε να τιμωρηθώ για την αποκάλυψη του σκανδάλου Βατοπεδίου που κλυδώνισε την κυβέρνηση. Αυτό βεβαίως δεν με φοβίζει. Μάλλον είναι εύσημο. Απλώς εξηγεί μερικά πράγματα.
Στα ελλληνικά, όπως ίσως ξέρετε ,υπάρχει μια λέξη που δύσκολα μεταφράζεται. Φιλότιμο. Δυστυχώς με την πρακτική που έχει επιλεγεί στον σταθμό ,έχει πληγωθεί το φιλότιμο των εργαζόμενων. Βλέπουν το χώρο δουλειάς τους και τους προισταμένους τους ως κάτι εχθρικό. Και δεν φταίνε αυτοί. Ξέρουν μεταξύ τους ήδη ποιός πρόκειται να απολυθεί από την πρακτική που υπάρχει απέναντί τους. Ο υποψήφιος για απόλυση, μειώνεται επαγγελματικά, απαξιώνεται και στο τέλεος εμφανίζεται περιττός.
Καταλαβαίνεται πως μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ο καθένας είναι υποχρεωμένος να διαφυλάξει την αξιοπρέπεια, την δουλειά, τον επαγγελματισμό του. Με όποιο τρόπο πρέπει να το κάνει. Και νομικό. Ανάμεσά τους και εγώ. Αυτά…Και όπως θα έλεγαν και οι φίλοι μας οι Γερμανοί…doch.

Σας ευχαριστώ
Κώστας Βαξεβάνης

ΠΡΕΖΑ TV
27-3-2009

Άιντε παίδες, ποιος έχει σειρά μετά?

Θα μείνει κανένας άνθρωπος της προκοπής σε αυτή την Τηλεόραση πια;

Να ‘χα 100 TVες…

Τον Ιανουάριο του 1989 εκπέμπει για πρώτη φορά, στον ελληνικό τηλεοπτικό αέρα το πρώτο μη κρατικό κανάλι. Η δημοτική τηλεόραση TV 100, επί δημαρχίας Κούβελα( προ τρύπας). Μια νέα εποχή για την μιντιακή πραγματικότητα της χωράς, ξεκινάει, αφού μετά από λίγο η ιδιωτική τηλεόραση θα είναι πλέον γεγονός. Άπαντες χαιρετίζουν αυτή την πρωτοβουλία του τότε δημάρχου της Θεσσαλονίκης( τον συνασπροτσούλουφο της Αννούλας) και κάνουν λόγω, για την πόλη που πρωτοπορεί κ.λ.π όντως, γιατί η πόλη συνεχίζει να πρωτοπορεί, μιας και δια μέσω αυτού του καναλιού, κατάφερε να σταματήσει τον χρόνο και να τον εγκλωβίσει στο 1989. Είκοσι χρόνια μετά και τίποτε δεν έχει αλλάξει, καθώς ζαπάρωντας και πέφτοντας πάνω στο δημαρχιακό μας κανάλι(διότι σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για δημοτικό, ούτε καν νηπιαγωγείο ), έχεις την εντύπωση ότι βρίσκεσαι λίγο πριν το τέλος των 80s. Ίδιες φάτσες, ίδιες εκπομπές, τα τελευταία χρόνια ίδιος δήμαρχος, ίδια εικόνα, ίδια θλίψη και μιζέρια.

Ένα κανάλι, το οποίο συντηρείτε από τις εισφορές των δημοτών της πόλης, λειτουργεί καθαρά στα πλαίσια των πελατειακών και προπαγανδιστικών σχέσεων που έχει αναπτύξει η νυν δημαρχάρα μας( κόλπα που έμαθε από τους προκατόχους του βεβαίως), κάτι που συμβαίνει εξάλλου σε όλες τις υπηρεσίες του δήμου. Είναι γνωστό ότι για να εργαστείς εκεί, θα πρέπει να καταθέσεις πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, το λιγότερο κι αφού υποσχεθείς, να μνημονεύεις 14 φορές την ημέρα το όνομα του Major Billy. Ένα κανάλι κατάντημα, που ίσως όμως να συμβαδίζει με την κατάντια πόλη στην οποία ζούμε και σπουδάζουμε. Σε μία πόλη όπου υπάρχει η μόνη καθαρά δημοσιογραφική πανεπιστημιακή σχολή της χώρας κι η οποία δεν έχει καμία σύνδεση όχι μόνο με την αγορά εργασίας, αλλά σχεδόν και με το αντικείμενο.

Κι ως μέλλοντες (κι όχι μελλοντικοί γιατί πιστεύουμε ότι είμαστε το μέλλον) δημοσιογράφοι θα έπρεπε από μόνοι μας να ανοίξουμε τα ζητήματα αυτά όχι στενά συντεχνιακά αλλά και πιο διευρυμένα στον κόσμο της Θεσσαλονίκης, ο οποίος φυσικά δεν προσλαμβάνει καμία πληροφοριακή και ψυχαγωγική ανταποδοτικότητα, από τις εισφορές του. Κι ένα πανεπιστήμιο οφείλει να βρίσκεται επί της κοινωνίας, πόσο μάλλον όταν η επικοινωνία είναι η σπουδή μας και να τοποθετείται και σε πρακτικό επίπεδο, παραμερίζοντας λίγο και το σώσιμο του πλανήτη, ας σωθούμε πρώτα από την βλακεία…

Ποιοί ασφαλίτες; Facebook και My Space…

Η κυβέρνηση της Μεγάλης Βρετανίας δείχνει το δρόμο… Προκειμένου να αποτρέψει υποτίθεται τρομοκρατικές και εγκληματικές  επιθέσεις ρίχνει στο τραπέζι μια πρόταση μάλλον αναμενόμενη..Να μπορεί να κρατάει τα στοιχεία για τις δραστηριότητες των χρηστών του facebook και του My Space στο ιντερνετ.

Η ιδέα είναι να συλλέγονται πληροφορίες για κάθε τηλεφωνική κλήση, κάθε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και κάθε σελίδα που επισκέπτονται οι Βρετανοί χρήστες του διαδικτύου, χωρίς ωστόσο να μπορεί να ελεγχθεί το περιεχόμενο αυτών. Οι αρχές, δηλαδή, προσπαθούν να διαμορφώσουν εικόνα για το προφίλ των χρηστών ελέγχοντας τις επαφές τους. Η πρόταση αυτή βασίζεται σε μία οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία εκδόθηκε μετά τις βομβιστικές επιθέσεις της 7ης Ιουλίου του 2005 στο Λονδίνο και σύμφωνα με την οποία θα πρέπει να παρακολουθείται συστηματικά το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο των χρηστών του διαδικτύου.

Αν γίνει η αρχή από τη Μεγάλη Βρετανία ισως να μην αργήσει να εφαρμοστεί και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν είναι σίγουρο ακόμα αλλά είναι υπό συζήτηση και πολύ πιθανό…

«Για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω»

«Σφίγγοντας τα δόντια σιγοψυθιρίζω: για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω» . Τα παραπάνω λόγια ανήκουν σε ένα ακόμα θύμα του κράτους. Σε μια αγωνίστρια μέσα από τα κάγκελα της φυλακής. Η Κατερίνα Γκουλιώνη, που πρωτοστάτησε στις κινητοποιήσεις των κρατουμένων του περασμένου Νοέμβρη για βελτίωση των συνθηκών κράτησης και για κατάργηση του κολπικού ελέγχου στις φυλακές, βρέθηκε νεκρή ξημερώματα της 18ης Μαρτίου στο καράβι που την μετέφερε εκδικητικά από τις φυλακές της Θήβας, σε αυτές της Αλικαρνασσού. Βρέθηκε δεμένη πισθάγκωνα, με αίματα στο πρόσωπο, όπως καταγγέλουν οι συγκρατούμενοί της (το Υπουργείο το αρνείται, και υποστηρίζει ότι ο θάνατος οφείλεται σε καρδιακή ανακοπή. Εφ’όσον μας συνηθίζει σε αλήθειες πρέπει να το πιστέψουμε………………) Υποθέτουμε ότι είναι ένα ακόμη μεμονωμένο περιστατικό.!! Έτσι? Τελικά 1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1+1= 1  μεμονωμένο περιστατικό. 

Ακολουθεί ένα τμήμα της επιστολής που έστειλε στις 20/2/2009 στον Συνήγορο του Πολίτη. Η επιστολή αναφέρεται στο βασανιστήριο του κολπικού ελέγχου που περνούν οι κρατούμενες αλλά και στις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στις φυλακές.(oλοκληρη την επιστολή μπορείτε να τη διαβάσετε στο http://asyntaxtostypos.wordpress.com):

«Όποτε
μπαίνω στην φυλακή είτε γιατί εισάγομαι πρώτη φορά είτε γιατί επιστρέφω
από δικαστήριο είτε γιατί πήγα νοσοκομείο δέχομαι την εξής επίθεση, η
οποία ονομάζεται «έρευνα»:

 

Η
δεσμοφύλακας με υποχρεώνει να βγάλω όλα μου τα ρούχα, με βάζει να
σκύψω, ν’ ανοίξω τους γλουτούς, να βήξω και παρατηρεί τον πρωκτό μου.
Πολλές φορές βρίσκει ευκαιρία να παρατηρήσει γυμνό σώμα και με κοιτάει
καλά καλά, μου φέρεται προσβλητικά, ειρωνικά, θρασύτατα, σα να’ μαι το τελευταίο σκουπίδι.

 

Μετά
μου δίνουν άλλα ρούχα, από την αποθήκη τους, παράτερα και
εξευτελιστικά, μου παίρνουν το σουτιέν γιατί, λέει, «απαγορεύεται» να
το φοράω στην απομόνωση γιατί λέει, δήθεν μπορεί να…αυτοκτονήσω μ’ αυτό, μου δίνουν παπούτσια μεγαλύτερο μέγεθος απ’
το δικό μου και περπατάω σαν παλιάτσος και με οδηγούν στο φαρμακείο.
Εκεί, με βάζουν να καθίσω σε γυναικολογική καρέκλα και η δεσμοφύλακας
βάζει το δάχτυλό της στο αιδοίο μου μέσα στον κόλπο. Στην συνέχεια
υποχρεούμαι να ουρήσω μπροστά στην δεσμοφύλακα για να κάνουν το
ναρκωτέστ.

 

Μια φορά, στο χαρτί που ήταν τοποθετημένο στην γυναικολογική καρέκλα όπου μ’
έβαλαν να κάτσω είδα μία τρίχα από προηγούμενη ερευνηθείσα. Η
αποστείρωση στα εργαλεία τους είναι κάτι που ενίοτε θυμούνται. Σε άλλες
βάζουν διαστολείς και σκουριασμένους, πολλές φορές, τους βάζουν το
δάχτυλό τους και συγχρόνως πιέζουν προς τον ορθό ή και από επάνω στη
βουβωνική χώρα σε σημείο που η κρατούμενη να πονάει. Τα ειρωνικά σχόλια
και τα σόκιν «αστειάκια» των δεσμοφυλάκων δεν λείπουν από το
«ρεπερτόριό» τους…»

Όπως καταλαβαίνετε οι πληροφορίες για το θάνατο της Κατερίνας είναι ελάχιστες καθώς κάποιοι έχουν φροντίσει γι αυτό, κι έτσι δεν έχουμε να πούμε κάτι άλλο.

Μόνο να σας μεταφέρουμε ότι την περασμένη Κυριακή οργανώθηκε μηχανοκίνητη πορεία διαμαρτυρίας προς τις φυλακές της Θήβας από την Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων.

R.I.P

ΠΑΡΕΛΑ-ΣΥ ΦΥΓΕ ΣΥ

Το θέμα των στρατιωτικών και μαθητικών παρελάσεων, τοποθετείται όλο και πιο δυναμικά στην δημόσια ατζέντα, με τη συζήτηση για το κατά πόσο αυτές πρέπει μα διεξάγονται ή όχι να έχει πλέον ανοίξει. Το χουντικό αυτό κατάλοιπο(δικτατορία Μεταξά), φροντίζει στα μυαλά κάποιων να υπενθυμίζει, την υπεραξία του έθνους και να λειτουργεί ως συμπλήρωμα μιας συνεχούς και εκ νέου αναγεννημένης, εθνικής προπαγάνδας, λαμβάνοντας και μετανεωτερικές διαστάσεις. Τα τελευταία χρόνια σε τούτες τις «ιερές» ημέρες, μονοπωλεί την επικαιρότητα, το ζήτημα του κατά πόσον ένας μαθητής μη ιθαγενής, έχει την δυνατότητα να σηκώσει ψηλά «κι υπερήφανα» την ελληνική σημαία (Θυμηθείτε υπόθεση Τσενάι) , γεγονός που διχάζει ακόμη και τους υποστηρικτές του «θεσμού». Άλλοι επιμένουν πως μόνο τα ultimate ελληνόπουλα έχουν αυτό το δικαίωμα, ενώ άλλοι πιο «ψαγμένοι» χρησιμοποιούν την διαστρευλομένη ρήση του Ισοκράτη, που αποδίδεται ως ότι «Έλλην είναι όποιος μετέχει ελληνικής παιδείας». Αποτέλεσμα αυτής της διαμάχης , είναι η διαπόμπευση κι ο εξευτελισμός, μαθητών παιδιών μεταναστών, απόρροια, μίας συνολικής ρατσιστικής υποδόριας αντιμετώπισης κρατικής αλλά και κοινωνικής, ως προς αυτούς τους ανθρώπους. Εν τέλει όμως οι παρελάσεις διεξάγονται κανονικά, αλλού και με μη ομοεθνής μαθητές, αλλού και με αυτούς, μιας και άπαντες υπόκεινται σε ένα προαιρετικό εξαναγκασμό συμμετοχής. Το σκηνικό το ίδιο. Μικροί μεγάλοι στημένοι στις δυο πλευρές του δρόμου, μαλί της γριάς, ποπ-κορν και το πατροπαράδοτο στραγάλι, γονείς να καμαρώνουν τα παιδιά τους, που γυαλισμένα χτενισμένα και ζελεδιασμένα, θα περάσουν ομοιόμορφα από μπροστά τους.

Αλλά για μια στιγμή (rewind). Ποια είναι αυτά τα παιδιά που όλος ο καλός ο κόσμος θα χειροκροτά, άρχοντες, προύχοντες, νταβάδες και παπάδες. Μην είναι αυτά τα παιδιά που το Δεκέμβρη παρέλαυναν στους δρόμους όλης της Ελλάδας, χωρίς ομοιομορφία στο βήμα και στο ντύσιμο, αλλά με ομοιομορφία στην ψυχή και στην αγανάκτηση για τον θάνατο του συνομήλικού τους Αλέξανδρου. Τότε αντί στραγαλίων, το ελληνικό κράτος, φρόντισε να τους πετάει τα πατροπαράδοτα δακρυγόνα( εντάξει τουλάχιστον η ελληνική αστυνομία, ήθελε να διατηρήσει το έθιμο) , να τα ξυλοφορτώνει, να τα ξεφτιλίζει, να τρομοκρατεί, να τα φυλακίζει . Η κοινή γνώμη σοκαρισμένη, να στέκει αμήχανη μπροστά στο «δέος των καταστροφών» και της απειλής της περιουσίας, από 15χρονα κορίτσια κι αγόρια ισάξια των καμικάζι του ιαπωνικού στρατού κι με τα ΜΜΕ, να τρομολαγνούν και να μιλούν γι ακυβέρνητη πολιτεία, προαναγγέλλοντας και επιβάλλοντας έμμεσα, μια ακόμη πιο στυγερή καταστολή. Τότε όμως οι όχθες των δρόμων δεν ήταν πλευρισμένες από χαχανίζοντες χειροκροτητές, γιατί ο ίδιος δρόμος φούσκωνε από την δύναμη των χαμόγελων της ύπαρξης , από την φωνή της παρουσίας κι από ένα άι σιχτίρ , από τα παιδιά που δεν αισθανθήκαν μόνο την απειλή των όπλων, αλλά περισσότερο την διαρκή λοβοτομή, την χαμένη παιδικότητα .

Κι αυτά τα παιδιά τώρα που ζυγώνει η 25^η του Μάρτη θα’ ναι ξανά σε εξαναγκασμένους δρόμους, αλλά εντάξει αφού χάνετε και το μάθημα δεν τρέχει, πλάι σε φουσκωμένα στήθη υπερηφάνειας για την επιτυχημένη εξημέρωση( νομίζετε) κι όλους αυτούς που θα κοιτούν καρτερικά το ρολόι για την λήξη του εθνικού καθήκοντος, μιας κι ο μπακαλιάρος στο σπίτι περιμένει, θα κόψει κι η σκορδαλιά. Αυτά τα παιδιά θα εξυμνηθούν ως ο ανθός κι η ελπίδα της ελληνικής κοινωνίας κι ίσως να είναι το μοναδικό ορθό πράγμα που θα ειπωθεί. Ναι γιατί αυτά τα παιδιά είναι η ελπίδα, η ελπίδα που γεννήθηκε μέσα από έναν θάνατο (αυτή είναι η ζωή), αυτά τα παιδιά θα γίνουν ο εφιάλτης σας γιατί αρχίσανε να βλέπουνε όνειρα δικά τους, κι όχι προκάτ κι είναι αυτά τα παιδιά που τα χειροκροτάτε με γκλομπ κι υποκρισία μα σας κοιτούν στα μάτια και σας τραγουδούν

«Αρκετά ρε μαλάκες με την κονόμα και τις μαλακίες σας μας γαμήσατε»

ΤΟ ΝΟΥ ΣΑΣ

ΥΓ: Να πείτε ρε στην μάνα του Αλέξανδρου που να πάει να καμαρώσει το παιδί της

Τώρα ποιοι είναι οι κουκουλοφόροι;

Το θέμα των καταστροφών η βία κι η αντιβία, μονοπωλεί σε κάθε περίπτωση κοινωνικής αναταραχής. Επιχειρήματα κι από την μία κι από την άλλη πλευρά, με δύο διαφορετικές αφετηρίες προσέγγισης, την γενική και την πιο ειδική, αν μπορεί κανείς να το χαρακτηρίσει έτσι, γεμίζουν έναν αέναο κύκλο συζητήσεων ενταγμένο στην θεματική της κότας και του αυγού. Σε κάθε περίπτωση προσωπικές ιστορίες αναδεικνύονται ως «απάντηση», για τους «υπερασπιστές της βίας» όπως αυτής της 74χρονης Χαρίκλειας Ανανιάδου, της οποίας και το περίπτερο κάηκε σε κάποια από τις συμπλοκές του Δεκεμβρίου, με την «κοινή γνώμη» να εξεγείρετε (μιας και δεν είχε άλλους λόγους), μπροστά σε αυτό το θέαμα.

Τόνοι μελανιού χύθηκαν( έτσι για να υπερβάλουμε και κλισεδιάρικα, τι σόι δημοσιογράφοι θα γίνομε) για τους αλήτες τους κουκουλοφόρους, κι εκπομπές να δείχνουν και να ξαναδείχνουν τον πόνο της ηλικιωμένης γυναίκας, για να προκαλέσουν συγκίνηση και συναισθηματισμό, συγχεόντας τα πάντα όλα. Τότε μέλη της Αναρχικής Πρωτοβουλίας από Αθήνα, Κορινθία και Αχαΐα, κατάφεραν να συγκεντρώσουν και να παραδώσουν στην κ. Χαρίκλεια το ποσό των 13.000 ευρώ, με τα οποία η ίδια έστησε ξανά το περίπτερο της, ενώ ο φιλέσπλαχνος Δήμος Θεσσαλονίκης (Βασίλειος-Παλαιολόγος- ο Τρισμέγιστος-Παπαγεωργόπουλος) της αρνήθηκε το επίδομα που έδωσε σε όλους τους καταστηματάρχες που υπέστησαν ζημιές στα επεισόδια. Ίσως γιατί μπορεί από την πλευρά του να διέβλεψε κάποιoν κίνδυνο για τις κακές παρέες της κ. Χαρίκλειας ( όπως τα μέλη της πρωτοβουλίας)  και  την καλεί παράλληλα  να πληρώσει χρέη ύψους 4.200 ευρώ για οφειλές που ο ίδιος ο δήμαρχος (πρώην Λουίτζι από το σούπερ Μάριο όταν είχε και το μουστάκι) είχε δηλώσει ότι θα διαγράφονταν. Από την άλλη ο άλλος μεγάλος super–hero της πόλης panikas, έσπευσε να δώσει στην κ. Χαρίκλεια των ποσό των 2000 βλέποντας την κινητοποίηση ανθρώπων, οι οποίοι μέχρι τότε απλά κατηγορούνταν για το «χαός», της χώρας, τα πλαστικά στις παραλίες, την τρύπα του όζοντος, την επιστροφή της Καλομοίρας στις ΗΠΑ, για να την μπει κι όλας στον «συνάρχωντά» του.

Τα φώτα όμως  έσβησαν η κανονικότητα επανήλθε κι αυτό που νοιάζει την δημαρχάρα μας, είναι το πότε θα κατασκευαστεί το έκτρωμα δημαρχείο-μαυσωλείο, δίπλα στα δύο μουσεία(Αρχαιολογικό και Βυζαντινό), κάνοντας μας παράλληλα και την χάρη, που δεν άσκησε το δικαίωμα για το σήκωμα τριών επιπλέον ορόφων, σύμφωνα με τον συντελεστή δόμησης. Αλλά και το ότι στην παραλία τα πάρκα του έχουν νούφαρα, ενώ το καλοκαίρι που θα φυσά το ανεπαίσθητο αεράκι του αυγουστιάτικου δειλινού , θα θροΐζουν οι καλαμιές, όχι στον κάμπο( αληθινή δήλωση στην ΕΤ3, εκτός από τον κάμπο), αλλά πλάι στην βόλτα μας. Είδατε με τον Παπαγεωργό, όλοι οι πολίτες της Θεσσαλονίκης έχουμε την δυνατότητα να καβαλήσομε κι από ένα καλάμι, γιατί από ότι φαίνεται θα είναι κι ο μοναδικός τρόπος μετακίνησης μας από εδώ και πέρα στην πόλη. Κατά τα άλλα οι υποσχέσεις στις κάμερες κι οι καταδίκες πάλι στις κάμερες σύννεφο, ο κοσμάκης που βλέπει τα παιδιά του να προτιμούν αυτό το δημοφιλές νεανικό ένδυμα να ψάχνει τα δωμάτια των σπιτιών μήπως έχουν μετατραπεί σε γιάφκες και την κ. Χαρίκλεια τώρα να βιώνει την πραγματική λεηλασία. Αυτή της ελπίδας και των υποσχέσεων . Ποιος είναι άραγε αυτός που καίει τα περίπτερα;

ΥΓ: Με το νέο νόμο που προωθείτε περί κουκούλας κ.λ.π υπάρχει κίνδυνος και για άλλα μέλη του σώματός μας;

http://www.beautyspell.gr/ProdDet.aspx?cid=72&Prid=353

Τα Κακώς Κείμενα…

Η κυρία Άννα Παναγιωταρέα προσπάθησε λοιπόν και απέτυχε να γίνει κθηγήτρια του τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι αγωνιστικοί και ανυποχώρητοι φοιτητές καθώς και οι καλά προετοιμασμένοι καθηγητές. Μπράβο, μπράβο.

Όμως η διακοπή της ανέλιξης της Αννούλας είναι πια ήδη μια βδομάδα πίσω και είναι καιρός να κατεβάσουμε τα δαφνοστέφανα και να κοιτάξουμε λίγο τα…κακώς κείμενα.

Enter Σχολή Δημοσιογραφίας: Χάος. Καλωσήρθατε στην πιο άσχημα οργανωμένη σχολή του ΑΠΘ. Με διδάσκοντες που ακούν στα ονόματα Παναγιωταρέα, Ιορδανίδου και Κεχαγιάς, με φοιτητές αδιάφορους, χωρίς πάθος και ήθος με δίχως εγκαταστάσεις, μηδέν εξοπλισμό, αλαλούμ πρόγραμμα και με μια ομάδα φοιτητών που αποφάσισε πως όλα τελείωσαν. Μάγκες, τελείωσε η μάχη, όχι ο πόλεμος.

Σήμερα παρακολούθησα το πρώτο μάθημα του κυρίου Στέλιου Κούλογλου, που μας έκανε την τιμή να έρθει να διδάξει στη σχολή επίτιμα,  έχοντας ειδοποιηθεί λιγότερο από μια βδομάδα πριν.   Χαμογελαστός, νευρικός, λίγο αγχωμένος και εμφανώς κεφάτος, ο κύριος Κούλογλου έδειξε αγάπη για αυτό που κάνει και όρεξη να δουλέψει μαζί μας. Κι εμείς που προσπαθούμε να καλυτερέψουμε τη σχολή πρέπει να εξηγήσουμε στον άνθρωπο που ήρθε να διδάξει ντοκυμαντέρ γιατί η σχολή «Δημοσιογραφίας» δεν έχει ούτε μία επαγγελματική κάμερα. Επίσης, θα ήταν καλό να ξέραμε γιατί το μάθημά του συμπίπτει χρονικά ακριβώς με υποχρεωτικό μάθημα της κατεύθυνσης Επικοινωνίας, κάτι που αν δε με απατά η μνήμη μου, απαγορεύεται αυστηρά;

Enter Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Φοιτητών: Καλώς ήλθατε. Καφές, 0,50 Ευρώ. Συζήτηση και κάθισμα: Τζάμπα. Ανοιχτό όλες τις ώρες που λειτουργεί η σχολή. Όλες; Όχι! Διότι κάποιες φορές, το κλειδί-Χουντίνι κάνει το μαγικό του τρικ κι εξαφανίζεται! Παιδιά, βασικό μας πρόταγμα είναι ότι η σχολή αυτή δεν είναι μαγαζάκι κανενός. Μην αυτοαναιρείστε. Όπως είπα κι παραπάνω, κερδίθηκε μια μάχη αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται. Και ο πόλεμος είναι για να βελτιωθεί αυτή η σχολή που μας προσγειώθηκε στα κεφάλια, μακρυά από μικροσυμφέροντα και μικροέριδες. Και όσα λέμε, ισχύουν για όλους. Πρέπει να ισχύουν για όλους. Και πρώτα απ’ όλα για μας.

Enter Παρατάξεις: Τα έχουμε πει και τα έχουμε ξαναπεί και τα έχουμε ξαναπεί. Ίσως ήρθε λοιπόν ο καιρός να κάνουμε και κάτι. Το ίδιο και για τις αφίσες. Εϊναι ανάλωση η κατάσταση που επικρατεί, οι μεν να σκίζουν οι δε να κολλάνε οι τρίτοι να γράφουν και οι τέταρτοι να σβήνουν. Σοβαρά τώρα, δε βαρεθήκαμε πια; Μάχη μέχρι τέλους; Ε, ας πιαστούμε στα χέρια μια ώρα αρχύτερα να τελειώνουμε και μ’ αυτή τη διαδικασία  μπας και μιλήσουμε για πιο σοβαρά θέματα. Δε λέω, καλές οι απειλές και οι φραστικές ύβρεις αλλά είναι καιρός να φερθούμε σα μεγάλα ζώα πια. Και για τους Αυτόνομους, θέλω κάτι να μας θυμήσω: «Αυτός που πολεμάει τέρατα πρέπει να προσέξει να μη γίνει τέρας ο ίδιος».

Βασικός μας στόχος πρέπει να είναι η βελτίωση της σχολής. Για όλους. Και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ.

Παρασκήνια: Η γυναίκα πίσω από το μύθο

Μερικά συνθήματα εναντίον του Συστήματος και των πουλημένων δημοσιογράφων για ζέσταμα, πολλές φωνές, ακόμα περισσότεροι ψίθυροι, και μια κλειστή πόρτα. Είναι πρωί και όλοι είμαστε μαζεμένοι στον 2^ο όροφο ή αλλιώς στον όροφο της βιβλιοθήκης όπως συνηθίζουμε να λέμε εμείς της σχολής.

Εκείνη στέκεται φαινομενικά ήρεμη ως γνήσια επαγγελματίας που είναι,  και το μόνο άγχος της μοιάζει να είναι πώς να ισορροπήσει στις γόβες της. Μπλε σκούρες. Όχι πολύ ψηλές, αλλά πολύ κομψές και με μια διακριτική χρυσή λεπτομέρεια μπροστά στη μύτη. Φοράει ένα σικ, πανάκριβο, εφαρμοστό, μπλε σκούρο ταγιέρ, σίγουρα εκ Παρισίων χάριν της περίστασης. Στο λαιμό πέρλες: Μια σειρά αυθεντικά, πανέμορφα μαργαριτάρια που μπλέκονται άτσαλα με ένα χρυσό σταυρό που φοράει επιπλέον. Ίσως δώρο του μακαρίτη του Χριστόδουλου. Το μαλλί αψεγάδιαστο: τέλεια φορμαρισμένο και το άσπρο τσουλούφι -σήμα κατατεθέν της- κοκαλωμένο με λακ. Το μακιγιάζ της χολιγουντιανό. Μεγάλη μέρα η σημερινή εξάλλου…

Εμείς στεκόμαστε παρακεί. Με κάποιους επαγγελματίες δημοσιογράφους ή σε πηγαδάκια μεταξύ μας. Οι πιο πολλοί από μας άυπνοι ή ξενύχτηδες από τις μέρες αγρυπνίας σερφάροντας, διαβάζοντας και ερευνώντας το «πανεπιστημιακό της έργο». Με σπορτέξ, ξεφτισμένα τζιν, πλαστικούς φραπέδες στο χέρι, με στριφτά τσιγάρα. Αποφασίζουμε να μπούμε μέσα λίγο αφότου έχει αρχίσει η διαδικασία της ανέλιξης της. Την παραμερίζουμε επιδεικτικά και μπαίνουμε. Εκείνη παρακολουθεί σα χαμένη το τολμηρό μας αυτό διάβημα. Η Ομάδα των αυτόνομων φοιτητών Δημοσιογραφίας είναι πλέον μέσα, και έχει κλείσει και την πόρτα!

Εκείνη νιώθει αμήχανα και φαίνεται ξεκάθαρα. Έχει σκαλώσει το βλέμμα της στην κλειστή, ξύλινη πόρτα και χαϊδεύει μηχανικά το τεράστιο μπριγιάν στον αριστερό παράμεσό της. Προσπαθεί να κρατήσει την ψυχραιμία της. Κάνει νόημα σε έναν έναν τους δημοσιογράφους και αρχίζει να τους μιλάει. Για τα λίγα λεφτά που παίρνει, για τη θέση που της αξίζει, για τα υβριστικά κείμενα εναντίον της, για τους αντιπάλους της… Τους περισσότερους τους πιάνει απ’ τον ώμο ή απ’ το μπράτσο. Χαμογελάει  και κάνει τη φωνή της γλυκιά και σιγανή σαν να λέει παραμύθια στα εγγόνια της.

Έχει πάει μεσημέρι και η μαραθώνια διαδικασία ανέλιξης συνεχίζεται. Κατά καιρούς μπαινοβγαίνουν άτομα από την αίθουσα είτε για τσιγάρο είτε για νερό είτε για ασπιρίνη. Εκείνη εκεί. Όποιον βγαίνει τον πιάνει αγκαζέ και τον παίρνει παράμερα. Σε μας φέρεται αλλοπρόσαλλα: Πότε μας κάνει χαριτωμενιές, πότε μας εκβιάζει, πότε μας φοβερίζει με μηνύσεις. Άλλοτε πάλι μας μιλάει «νεολαιίστικα» για να μας προσεγγίσει ή χάνει κάποτε τον έλεγχο της και βρίζει σα λιμενεργάτης. Για πρώτη φορά η φωνή της έχει την χροιά της απελπισίας και της απόγνωσης.

Η πόρτα ανοίγει επιτέλους και το αποτέλεσμα της διαδικασίας ανακοινώνεται. Αυτή μπαίνει φουριόζα στην αίθουσα να μάθει τι έγινε και να δει κατά πρόσωπο τους «λευκούς» εχθρούς της και να ζητήσει το λόγο. Το πλήθος σιγά σιγά διαλύεται και πέρα απ’ την κούραση στα πρόσωπα όλων μας είναι ζωγραφισμένη η ανακούφιση και η ικανοποίηση. Σ’ όλο το κτίριο της Εγνατίας 46 ηχεί η ίδια λέξη: Νίκη! Για εκείνη όπως και για τα τυροπιτάκια που είχε πάρει από τον «Αγαπητό» για να κεράσει μετά την διαδικασία ανέλιξης δε μάθαμε τι απέγιναν. Τη Δευτέρα πάντως έχουμε μάθημα μαζί της και είμαστε όλοι περίεργοι να δούμε τι μας περιμένει…

ΚΑΘΑΡΣΙΣ…

Η Παναγιωταρέα δε κατάφερε να γίνει καθηγήτρια σήμερα και το γεγονός αυτό καταγράφεται αν μην τι άλλο ως νίκη! Και αυτό επιτεύχθηκε  όχι μόνο με τη δράση μας, αλλά και με τη δυναμικότατη παρουσία πολλών καθηγητών της σχολής μας. Η φιλοδοξία της για την ανέλιξη της στη βαθμίδα της καθηγήτριας στο τμήμα Δημοσιογραφίας κ ΜΜΕ  απέτυχε παταγωδώς.

Η διαδικασία άρχισε σήμερα το πρωί στις 11.30 και ολοκληρώθηκε περίπου στις 15.00. Από τους 11 εκλέκτορες μόλις οι 6 τελικά ψήφισαν(!). Οι 3 παραιτήθηκαν της θέσης τους, ένας δε παρεβρέθηκε λόγω υγείας και ο πέμπτος αποχώρησε απ’ τη διαδικασία για λόγους ευθιξίας, όταν ρωτήθηκε ειρωνικά από καθηγητή του τμήματος αν θα τον επηρεάσει (λες;) το ότι η Παναγιωταρέα ήταν μέλος εκλεκτορικού σώματος για την ανάδειξη του γιόκα του σε εκλέκτορα. Στους εναπομείναντες έξι οι τέσσερις ψήφισαν υπέρ της και οι δύο λευκό. (Η λευκή ψήφος προσμετράται σαν αρνητική στην προκειμένη περίπτωση, καθώς θα έπρεπε να την ψηφίσουν και οι 6 για να υπάρχει ομοφωνία).

Οι δύο «λευκοί» αρνήθηκαν να την υποστηρίξουν επικαλούμενοι την μη ηθική της συμμόρφωση όλα αυτά τα χρόνια στο Τμήμα. Η απαράδεκτη και καθεστωτική συμπεριφορά της προς τους φοιτητές, τους συναδέλφους της, αλλά και το προσωπικό της σχολής δεν τους άφησε ασυγκίνητους.

Για το κλίμα αυτό καθοριστική όπως αποδείχτηκε ήταν η αποφασιστική είσοδος των 20 περίπου αυτόνομων φοιτητών στην αίθουσα της συνεδρίας την οποία και διακόψαμε  κάνοντας δυναμικές τοποθετήσεις.

Χρήσιμη φάνηκε και η αρνητική για τη »λαμπρή επιστήμονα» εισήγηση του Δ.Σ. των φοιτητών της σχολής. Επειδή όμως ούτε  εμπιστευόμαστε, ούτε ανεχόμαστε 5 – 6 άτομα να αποφασίζουν στο όνομα όλων των υπολοίπων,  προηγουμένως είχαμε πιέσει τα μέλη του Δ.Σ. να σεβαστούν την ευρεία πλειοψηφία που συνόλου των φοιτητών του τμήματος, που δεν ανέχεται πλέον την Αννούλα και τα καμώματά της. Η πίεση αυτή λειτούργησε πολύ θετικά καθώς ανάγκασε αυτούς που απαρτίζουν το Δ.Σ. να μην προβούν σε καμιά ενέργεια που δεν λογαριάζει την πλατιά μάζα των φοιτητών.

Το θέμα έλαβε διαστάσεις  με βάση την παρουσία στο κτίριο πολλών δημοσιογράφων. Τα γεγονότα ήρθαν να καλύψουν δημοσιογράφοι  από τη REAL NEWS,  τη συνδικαλιστική ομάδα του «Ασύνταχτου Τύπου», τον Αγγελιοφόρο, το ΣΚΑΙ και το ράδιο Θεσσαλονίκη. Στην κάμερα του ΣΚΑΙ φυσικά δεν επιτρέψαμε να τραβήξει πλάνα εντός της σχολής.

Όσον αφορά τις αντιδράσεις της Άννας, τα όσα σπαρταριστά συγκρατήσαμε είναι ενδεικτικά της προσωπικότητας του ατόμου αυτού και της εν γένει συμπεριφοράς της απέναντι στους φοιτητές. Η Αννιώ ήταν άλλοτε φανερά σοκαρισμένη, άλλοτε αμήχανη και άλλοτε η κλασική γλοιώδης Άννα που όλοι τηλεοπτικά αγαπήσαμε.

Τα σκηνικά που διαδραματίστηκαν στο 2^ο όροφο της σχολής μας μεσημεριάτικα ήταν το λιγότερο… σουρεαλιστικά: Τελώντας εν απογνώσει, πότε μας απειλούσε ότι θα μας μηνύσει για τα δυσφημιστικά κατά τη γνώμη της κείμενα που συντάξαμε, πότε εκβίαζε ότι θα παραιτηθεί αν δεν ανελιχθεί (όχι σε παρακαλούμε, ξανασκέψου το…), ενώ  έστρεψε τα βέλη της και κατά του «κακού» internet σαν μέσο ενημέρωσης, που δε την γουστάρει και την πολεμάει.

Το θράσος και η μωρία της είναι τόσο »ανε-λιγμένα» που ισχυριζόταν ότι είμαστε υποκινούμενοι από άλλους εχθρικούς προς αυτήν καθηγητές. Έλεγε μάλιστα ότι σε ενδεχόμενη προσπάθεια ανέλιξης άλλων διδασκόντων θα στείλει »δικούς της φοιτητές» να διαμαρτυρηθούν! Αγνοούσαμε ότι διαθέτει δικό της «τάγμα φοιτητών».

Βέβαια, ακολουθώντας την προσφιλή γι’ αυτήν μέθοδο της κολακείας, επιδίωκε να καλοπιάσει κάποιους από μας και να δείξει ένα φιλικό και συνεργάσιμο πρόσωπο. Αλλά, το ευγενικό  και πράο προσωπείο που φοράει σε διάφορες εκπομπές της, ήταν δύσκολο να κρύψει την οργή της. Ατάκες όπως «με αυτά που γράφετε με γαμάτε» ή «γαμώ την πουτάνα μου» αποδεικνύουν ότι αυτά τα κουστουμαρισμενα και γραβατωμένα τυπάκια, που βλέπουμε στην τηλεόραση να παριστάνουν τους «καθώς πρέπει» τιμητές της ηθικής, στην πραγματικότητα είναι τσογλάνια που υποκρίνονται.

Επειδή σε διάφορα μέσα ενημέρωσης θα αρχίσουν να κυκλοφορούν αναφορές και άρθρα, εμείς ως Αυτόνομοι Φοιτητές Δημοσιογραφίας υποκινούμενοι μόνο από τα ιδεολογικά μας πιστεύω ξεκαθαρίζουμε ότι δεν επιδιώκουμε καμία συνεργασία με τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Θα προσπαθήσουμε να διαδώσουμε τα μηνύματα και τις ιδέες μας,  αξιοποιώντας τα μέσα που έχει αναδείξει το κίνημα της πρόσφατης εξέγερσης. Θεωρούμε ότι «παιχνίδι» και συνδιαλλαγές με τα ελεγχόμενα από κράτος ή κεφάλαιο ΜΜΕ, συμβάλλουν στη νομιμοποίηση στα μάτια του κόσμου, του ρόλου τους ως μοναδικοί και αξιόπιστοι ενημερωτικοί δίαυλοι.

Η σημερινή μέρα, μέρα ιστορική για τη σχολή μας, μας γέμισε ελπίδα και αισιοδοξία για το μέλλον. Ήταν για μας η πιο συγκλονιστική στιγμή και το μεγαλύτερο μάθημα που πήραμε μέσα σ’ αυτό το κτίριο. Ένας όμορφος αγώνας, αγώνας αξιοπρέπειας και περηφάνιας. Τα όνειρά μας δεν χωράνε στα μέτρα σας, τα ελευθερώνουμε και σας πνίγουμε.

ΑΥΤΟΝΟΜΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

ΚΑΛΕΣΜΑ

Επίσημα λοιπόν, την Τεταρτη 11/03 και ώρα 11:οο στη σχολή μας (Εγνατίας 46)  θα πραγματοποιηθεί η ανέλιξη της Άννας Παναγιωταρέα σε Καθηγήτρια του Τμήματος. Είναι η στιγμή που πρέπει έμπρακτα να αποδείξουμε σ’ αυτή και τα τσιράκια της ότι αντιδρούμε! Όλοι όσοι πιστεύουν στην αξιοκρατία, τη δικαιοσύνη και στο ήθος που οφείλει να έχει κάθε εκπαιδευτικός και δημόσιο πρόσωπο που ασκεί επιρροή, ήρθε η ώρα να το δείξουν. Ας κάνουμε την αρχή!

*Να είμαστε εκεί από τις 09:00.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΕΑ ΜΕ ΣΤΟΛΗ (ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑΣ) Νο2

ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΕΑ ΜΕ ΣΤΟΛΗ (ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑΣ)  Νο.2

Η πολυαναμενόμενη εισήγηση  για την ανέλιξη της αγαπημένης όλων Άννας έφτασε στα χέρια μας. Η αρχική της ανάγνωση μας προκάλεσε ταχυπαλμίες γέλιου. Δυστυχώς όμως δεν διαθέτουμε τόσο χιούμορ ώστε να μείνουμε στο γέλιο και  να μην αναρωτηθούμε-εκνευριστούμε με τα όσα τραγελαφικά εντοπίσαμε στο παραλήρημα εξύμνησης της σπουδαίας αυτής προσωπικότητας. Με τέτοια προσφορά στα γράμματα, τον πολιτισμό και τη δημοσιογραφία, δικαιωματικά της  αξίζει μια θέση ανάμεσα στους 100 μεγάλους Έλληνες του ΣΚΑΙ (δίπλα στον μέγα αλέκο ή τον καραμανλη ή τον Παπαδόπουλο θα ένιωθε πιο άνετα…).

Όπως επισημάναμε στο προηγούμενο κείμενο μας το επιστημονικό πεδίο των μαθημάτων της  δεν έχει καμία σχέση με το αντικείμενο της διδακτορικής της διατριβής. Στην εισαγωγή κιόλας της εισήγησης προσδιορίζεται το γνωστικό αντικείμενο της υποψήφιας καθηγήτριας, που είναι  η έντυπη και ηλεκτρονική δημοσιογραφία:

Παρακάτω  οι εισηγητές της έκθεσης συμπεραίνουν ότι η Παναγιωταρέα -όλως τυχαίως(!)- διαθέτει διδακτορικό δίπλωμα στο αντικείμενο της προκηρυχθείσας θέσης.

Στις παραγράφους  1.3 και 3.1.1 προσδιορίζεται το αντικείμενο του διδακτορικού της διπλώματος:

Πως ακριβώς συνδέεται η κοινωνική, οικονομική και διοικητική συγκρότηση των Κυδωνιών με τα »δημοσιογραφικά» μαθήματα που διδάσκει στη σχολή, εμείς με τις φτωχές μας γνώσεις δεν μπορούμε να καταλάβουμε. Αναφέρει βέβαια ότι η μεθοδολογία με την οποία συγκέντρωσε τα ιστορικά ντοκουμέντα της εποχής, είναι η συνέντευξη. Και στο σημείο αυτό αναρωτιόμαστε (με τις φτωχές μας γνώσεις πάλι): μέθοδος και αντικείμενο είναι το ίδιο πράγμα ;;; Προφανώς όχι ! Αν για παράδειγμα  κάποιος για τη διδακτορική του διατριβή χρησιμοποιήσει το internet σαν μέθοδο έρευνας, θεωρείται, ότι το αντικείμενο του διδακτορικού του έχει συνάφεια με το επιστημονικό αντικείμενο μιας σχολής πληροφορικής ;;;

Συνεχίζουμε τις παρατηρήσεις μας στην εισήγηση και διαπιστώνουμε ότι στο βιογραφικό τις οι μόνες αναφορές στη λέξη «μεταπτυχιακό» αφορούν τα μεταπτυχιακά φροντιστήρια και τα μεταπτυχιακά σεμινάρια (!)  Ναι (και) εδώ μπορείτε να γελάσετε…

Όλοι οι διδάσκοντες στο τμήμα μας -αν και δεν έχουν γίνει ακόμα καθηγητές- ένα ρημάδι μεταπτυχιακό το διαθέτουν. Αλλά για την υποψήφια για τη βαθμίδα του καθηγητή Άννα αρκούν τα φροντιστήρια και τα σεμινάρια !

Επίσης ερωτηματικά -σε συνδυασμό με διάφορες πληροφορίες που κυκλοφορούν- προκύπτουν και από το κομμάτι που αναλύεται η επαγγελματική της σταδιοδρομία :

Πριν το 1974 δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά. Έτσι ξαφνικά εμφανίστηκε  στο δημοσιογραφικό τοπίο;;; και μάλιστα ως συντονίστρια προγράμματος της ΕΡΤ;;;  Τι ακριβώς έκανε πριν το 1974 στη διάρκεια της χούντας στην Ε.Ρ.Τ. (τότε Ε.Ι.Ρ.Τ. και Υ.ΕΝ.Ε.Δ.) δε μας λέει.  Τις υποψίες αυτές έρχεται να ενισχύσει και ο ρόλος του τότε άντρα της ως πλωτάρχης του ναυτικού κατά την ίδια περίοδο. Μάλιστα  την Παρασκευή 11 Απριλίου το 2003, στην πρωινή εκπομπή της στο mega εξέφρασε την έκπληξη της για τα βασανιστήρια επί Σαντάμ  στο Ιράκ. Γιατί όμως τόση έκπληξη, από τη στιγμή  που ο σύζυγος της επί δικτατορίας ήταν στο διοικητικό προσωπικό της φρεγάτας «Έλλης», στην οποία αποδείχτηκε ότι γίνονταν βασανιστήρια σε αντιφρονούντες ;;;

Παρότι δεν είμαστε σε θέση να αποδείξουμε με αδιάσειστα στοιχεία την με οιονδήποτε τρόπο συνεισφορά της στη χούντα, το τοπίο γύρω απ’ τη δράση της την περίοδο της επταετίας επισύρει σίγουρα κάποια ερωτηματικά. Είμαστε όμως σε θέση να αναφέρουμε τα παραπάνω πραγματικά   στοιχεία.  Αυτό που με πάσα βεβαιότητα δηλώνουμε είναι,   ότι    ΔΕΝ ΝΟΕΙΤΑΙ να βρίσκονται και να διδάσκουν στα πανεπιστήμια και στα σχολεία άνθρωποι, για τους οποίους υπάρχει σκοτεινό τοπίο και αμφιβολίες για την παρουσία τους επί δικτατορίας!

Συνεχίζουμε την περιήγηση μας στην εισήγηση, παραδεχόμενοι την έκπληξη που αισθανθήκαμε όταν διαπιστώσαμε μια παράλειψη.  Ενώ η Άννα («ταγματάρχης Άννα» όπως ήταν το παρατσούκλι της στη σχολή μας παλιότερα)  παραθέτει άπειρες βιβλιοπαρουσιάσεις, βραβεύσεις και συμπόσια ώστε να μας πείσει για …τη συμβολή της στις επιστήμες, ξεχνάει να προσθέσει και τη συμμετοχή της ως μέλος της επιτροπής διοικήσεως της εκκλησίας . Φυσικά πρόεδρος της επιτροπής ήταν ο μακαρίτης αρχιεπίσκοπος χριστοδουλας, ο πιο φανατικός »αναγνώστης» στη χούντα. Και βέβαια να αναφέρουμε το άλλο καλόπαιδο της εκκλησίας (με πεντακάθαρο βιογραφικό από οικονομικά σκάνδαλα), τον Τέο Ρουσόπουλο, τον οποίο είχε σκοπό να φέρει στη σχολή να μας …διδάξει.   Γιατί ρε Αννούλα τέτοιες σπουδαίες και δημοκρατικά ωφέλιμες διασυνδέσεις δεν τις διαφημίζεις στην έκθεση;;; κρίμα είναι χριστιανή μου…

Ως τελευταία παρατήρηση στην εισηγητική έκθεση, η οποία  μας προκάλεσε ΟΡΓΗ και ΑΗΔΙΑ έρχεται ο επίλογος του εν λόγω κειμένου:

Ποιο ακαδημαϊκό ήθος, ποιο αίσθημα ευθύνης προς φοιτητές και συνaδέλφους έχει  ρε υποκριτές ;!  όταν διώχνει εντελώς αντικανονικά φοιτητές απ το μάθημα, όταν κάνει κορίτσια να κλαίνε με την προσβλητική κριτική της στις εργασίες τους, όταν προστατεύει την Ιορδανίδου (νεόφερτο τσιράκι της Άννας), η οποία δέρνει φοιτητές(!), όταν ξεφτιλίζει άλλα άτομα ακόμα και για την εμφάνισή τους, όταν οι περισσότεροι συνάδελφοι της την αντιπαθούν, όταν σκίζει αφίσες αριστερών παρατάξεων, όταν απαξιώνει και κατασυκοφαντεί δημοσίως με αισχρά ψέματα τον θεσμό των αμεσοδημοκρατικών συνελεύσεων των φοιτητών, όταν γενικότερα ως δημοσιογράφος δεν τηρεί και δεν σέβεται ούτε στο απειροελάχιστο την δημοσιογραφική δεοντολογία και το λειτούργημα που θα έπρεπε να επιτελεί, «γλείφοντας» την εκάστοτε εξουσία,  τότε μπορούμε να της αναγνωρίσουμε  ήθος;

ΑΙΣΧΟΣ ΚΑΙ ΑΗΔΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΣΑΣ!

ΑΥΤΟΝΟΜΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

Συνέλευση

Αύριο, Τρίτη 10 Μαρτίου 2009 και ώρα 12:00, καλούμε όλους τους συμφοιτητές μας να παραστούν στη Γενική Συνέλευση του Τμήματός μας. Έχουμε να συζητήσουμε κάτι πολύ σημαντικό που μας αφορά όλους.

Οποιοσδήποτε άλλος επιθυμεί να έρθει για να μιλήσουμε σχετικά με το ζήτημα που μας απασχολεί  τις τελευταίες ημέρες που δεν είναι άλλο από την ανέλιξη της Άννας Παναγιωταρέα, εννοείται πως είναι ευπρόσδεκτος.

Ραντεβού στην 4α αύριο λοιπόν.

Φάτε τώρα Παναγιωταρέα

Πριν από ένα- ενάμισι μήνα, όταν οι καταλήψεις στην πόλη μας, στην σχολή μας αλλά και σε όλη τη χώρα φαίνονταν να έχουν εξασθενήσει, όταν η Χριστουγεννιάτικη αγαλλίαση είχε κυριέψει τους περισσότερους κάνοντάς τους να ξεχάσουν τις αιτίες και τις επιδιώξεις του αγώνα, μπήκε στη μέση άλλο ένα μικρόβιο, μια απειλή, μια παραπληροφόρηση.

«Παιδιά καλές οι καταλήψεις σας(ΜΑΣ???) αλλά τέλος τώρα μην χάσουμε και την εξεταστική μας, την πολυαγαπημένη μας εξεταστικούλα» .

Ένας πανζουρλισμός ακολούθησε έστω και την παραμικρή υποψία ότι μπορεί να χάσουμε αυτόν τον καταπληκτικό θεσμό,  έναν θεσμό που στο άκουσμα του ονόματός του και μόνο προκαλεί ρίγη συγκίνησης(?).

Τρέξτε παιδιά χανόμαστε, θα χαθεί η εξεταστική, θα χάσουμε τα αυγά και τα πασχάλια.

Φυσικά οι καλοθελητές για να σηκώσουν το τεράστιο βάρος αυτής της τιτάνιας καμπάνιας βρέθηκαν πολύ εύκολα στο πρόσωπο της φωτεινής πρωτοπορίας(εδώ δανείζομαι καταληψιακό λεξικό) που κουμαντάρει τα πράγματα της σχολής και ονομάζεται ΠΑΣΠ.

Η συνέχεια είναι γνωστή, με την συγκεκριμένη παράταξη τα παίρνει χαρακτήρα «Σωτήρα των φοιτητών» από τους καταληψιολάγνους και υπερασπιστή του δικαιώματός τους να δώσουν εξετάσεις, επιτυγχάνοντας πανηγυρικά να κινητοποιήσει την καλοκουρδισμένη μηχανή των τρένων της.

Άπειρα επιχειρήματα παρουσιάστηκαν από την πλευρά μας ούτως ώστε να κάνουμε τους συμφοιτητές μας να συνειδητοποιήσουν ότι είτε εξεταστούν είτε όχι είναι ένα και το αυτό, αφού το πτυχιάκι τους κορνίζα θα το κάνουν.

Ότι δεν άξιζε να θυσιαστεί τόσος κόπος και προσπάθεια, να πάει στράφι όλη αυτή η κινητοποίηση για χάρη της κωλοεξεταστικής.

Οι συμφοιτητές μας εν τέλει αποφάσισαν να εξεταστούν.

Και τώρα θα φτάσω στο σημείο που ήθελα, με τόση χαιρεκακία όση είχαν επιδείξει μερικοί μερικοί χωρίς κανένα λόγο όταν έπεσε η κατάληψη:

ΦΑΤΕ ΤΩΡΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΕΑ, ΒΛΑΚΟΜΟΥΤΡΑ

Ακριβώς αυτό.

Η μήπως δεν καταλάβατε το πιο απλό;

Ότι η στάση σας αυτή, να εξεταστείτε ενώ θα έπρεπε να αγωνιστείτε είναι η ίδια στάση που επιτρέπει στη Παναγιωταρέα και την κάθε παναγιωταρέα να μας ξεφτιλίζει, να μας βρίζει, να μας υποτιμά, να μας μανιπιουλάρει κατά πώς επιθυμεί , να κάνει πλάκα με την πάρτη μας και μέσα σε όλα αυτά να έρχεται ευθαρσώς και να γίνεται και Καθηγήτρια.

Σκεφτείτε το λίγο καλά.

Αυτή η γυναίκα θα γίνει η ΠΡΩΤΗ καθηγήτρια του τμήματος μας, και βάλτε λίγο το μυαλουδάκι σας να σκεφτεί σε τι συνεπάγεται αυτό.

Αλλά όχι, φίλοι μου. Εξεταστείτε ξανά και ξανά και ξανά. Πάρτε το πτυχίο σας. Αν δεν το βάλετε απευθείας στον τοίχο, χρησιμοποιήστε το για να κάνετε μεταπτυχιακά, ντοκτορά, PHD ότι θέλετε τέλος πάντων.

Αλλά μην έχετε αυταπάτες. Όσο σιωπαίνετε σε αυτά που συμβαίνουν γύρω σας θα βρίσκεται πάντα μια Παναγιωταρέα να ελίσσεται μπροστά σας αντί για εσάς. Ακόμη και αυτούς τους πόθους της κοινωνικής σας καταξίωσης, που πάνω τους βασίζονται για να σας καθοδηγούν και να σας ελέγχουν, θα σας τους τρίψουν στη μούρη μια μέρα μια Παναγιωταρέα η κάποιος παρόμοιος.

Καλά αποτελέσματα.

ΥΓ: ΑΝ σας ενδιαφέρει τώρα λίγο περισσότερο, την Τετάρτη το πρωί λαμβάνεται η απόφαση για την ανέλιξη της ή όχι, από εκλέκτορες φιλαράκια της, στη σχολή μας.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΕΑ ΜΕ ΣΤΟΛΗ (ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑΣ)

ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΕΑ ΜΕ ΣΤΟΛΗ (ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑΣ)!

Την Τετάρτη 11/3/2009 στο χώρο της σχολής μας (Εγνατίας 46), είναι προγραμματισμένη η διαδικασία ανέλιξης της αναπληρώτριας καθηγήτριας του Τμήματος Δημοσιογραφίας & ΜΜΕ, Άννας Παναγιωταρέα. Ως φοιτητές και άρα άμεσα ενδιαφερόμενοι, πιστεύουμε ότι πρέπει να έχουμε λόγο σχετικά με την ακαδημαϊκή εξέλιξη αυτών που μας διδάσκουν. Απαλλαγμένοι λοιπόν από μικροπαραταξιακά συμφέροντα και τακτικές αντιπροσώπευσης φοιτητών, θέλουμε να δηλώσουμε την κατηγορηματική αντίθεσή μας στην επικείμενη εξέλιξη της σε καθηγήτρια και πόσω μάλλον σε πρόεδρο του τμήματος μας. Όπως θα διαπιστώσετε και παρακάτω, το συγκεκριμένο άτομο είναι το πλέον ακατάλληλο όχι μόνο για να τιτλοφορηθεί ως καθηγήτρια, αλλά και για να βρίσκεται εντός της πανεπιστημιακής κοινότητας.

Θεωρούμε ότι ένας καθηγητής Πανεπιστημίου πρέπει αφενός να πληροί τις αντικειμενικές προϋποθέσεις:

• Καταρχήν, θα πρέπει να μας απαντήσει αν τα μεταπτυχιακά σεμινάρια, τα οποία αναφέρει στο βιογραφικό της ότι παρακολούθησε, είναι ισοδύναμα με το μεταπτυχιακό δίπλωμα. Σε τι συνίστανται, δηλαδή, οι μεταπτυχιακές σπουδές της (αν έχει);
• Γνωρίζουμε ότι το διδακτορικό έργο ενός υποψηφίου ακαδημαϊκού οφείλει να είναι συναφές με το αντικείμενο της διδασκαλίας του στο Πανεπιστήμιο. Όσο κι αν προσπαθήσαμε, ήταν αδύνατο να βρούμε έστω και την παραμικρή σχέση ανάμεσα στη διδακτορική διατριβή της Άννας με θέμα τη δημιουργία της εθνικής και προσφυγικής συνείδησης με τα μαθήματά της: «Θεωρία και τεχνικής της συνέντευξης» και «Ανάλυση και σύνθεση ηλεκτρονικού δελτίου ειδήσεων». Πως είναι δυνατόν να διδάσκει πως παίρνουμε συνέντευξη όταν το διδακτορικό της έργο αφορά στην Μικρασιατική Καταστροφή;;;
• Στο άρθρο 2 του Ν.3282 αναφέρεται ότι ο υποψήφιος καθηγητής οφείλει να πληροί τουλάχιστον μία απ’ τις προϋποθέσεις που απαιτούνται. Η Παναγιωταρέα φαίνεται να ανταποκρίνεται μόνο στην διάταξη κατά την οποία οφείλει να είναι επιβλέπουσα, ως μέλος Δ.Ε.Π. μίας τουλάχιστον διδακτορικής διατριβής που έχει ολοκληρωθεί επιτυχώς. Όμως, στο βιογραφικό της αναφέρεται γενικά κι αόριστα σε μια διδακτορική διατριβή, χωρίς να προσδιορίζει ούτε το θέμα, ούτε και τον συγγραφέα.
• Ποιας επίσημης διεθνούς αναγνώρισης -την οποία οφείλει να έχει σύμφωνα με τον παραπάνω νόμο-  χαίρει το ερευνητικό της έργο (;) και κατά πόσο αυτό συνέβαλε στην πρόοδο της επιστήμης;
• Βάσει του νόμου 2083/92 ,παρ. δ άρθρο 13, η χρονική διάρκεια της διδακτορικής διατριβής του υποψηφίου οφείλει να είναι από τρία έως έξι χρόνια. Άννα, πρέπει να είσαι μια ιδιάζουσα περίπτωση για να σου δόθηκαν έντεκα (!!!) χρόνια προθεσμία (1982-1993) ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ!!!!

Αφετέρου, οφείλει να έχει τη συμπεριφορά και το σεβασμό που επιβάλλεται να έχει ένας εκπαιδευτικός προς τους φοιτητές:

• Τον Μάιο του 2007, μετά τις φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στο νόμο-πλαίσιο, η Άννα κατέβασε πανό και έσκιζε επιδεικτικά αφίσες της σχολής μας. Τέτοιοι τραμπουκισμοί, δεν συνάδουν με το ρόλο του Πανεπιστημιακού καθηγητή. Αυτή η στάση έρχεται σαν επιστέγασμα του ρόλου – τηλεδικαστή που διαδραμάτισε καθ’ όλη τη περίοδο των φοιτητικών καταλήψεων. Κι ας μην ξεχνάμε τα ψέματα και την κατασυκοφάντηση των δημοκρατικών γενικών συνελεύσεων τις οποίες χαρακτήριζε απαξιωτικά ως μειοψηφίες σε όποιο αστικό μέσο κι αν την φιλοξενούσε.
• Ο αυταρχισμός της δεν εξαντλείται στο σκίσιμο αφισών αλλά επεκτείνεται και στην τακτική που ακολουθεί στα μαθήματά της. Όταν εμποδίζει φοιτητές να μπουν καθυστερημένα στο μάθημά της, όταν αποκλείει το δικαίωμα λόγου και παρέμβασης των φοιτητών με φράσεις του τύπου «Δεν θα μιλάει κανείς μέχρι να τελειώσω το μάθημά μου»,  ΤΟΤΕ ξεκάθαρα καταπατά τον θεσμό του ασύλου και τους κανόνες του Πανεπιστημίου.
• Ποια παιδαγωγική μέθοδος στην τριτοβάθμια εκπαίδευση επιτάσσει να εξαναγκάζει τους φοιτητές, με «ξαφνικά testακια», να παρακολουθούν τα δελτία ειδήσεων; Τέτοιες γελοίες πρακτικές παραπέμπουν μάλλον σε δημοτικό…
• Με εξίσου εκβιαστικό τρόπο απαιτούσε από τους φοιτητές να της φέρουν έναν αριθμό συμπληρωμένων ερωτηματολογίων, ειδάλλως θα είχαν κυρώσεις στην εξέταση του μαθήματος. Είναι προφανής η τρομοκράτηση, αλλά και η χρησιμοποίηση των φοιτητών, καθώς τα ερωτηματολόγια αυτά προορίζονταν για «δική της» έρευνα.
• Η Άννα δηλώνει την παρουσία της στη σχολή και στην πόλη μία(!) φορά την εβδομάδα, κάνοντας όλα τα μαθήματα εκείνη την ημέρα, τα οποία είναι οργανωμένα από τους βοηθούς της και αυτή απλά «εκτελεί». Μέχρι και δύο μαθήματα σε ένα καθιέρωσε («θεσμός» συνδιδασκαλίας!), προκειμένου να προλαβαίνει τις πτήσεις της. Αυτό δείχνει ότι το τμήμα μας δεν αποτελεί προτεραιότητά της, καθώς στην Αθήνα έχει να λαμβάνει άλλους τρεις μισθούς. Παρ’ όλα αυτά επιθυμεί να γίνει καθηγήτρια στο τμήμα μας και ενδεχομένως να θελήσει (λέτε;) να γίνει και πρόεδρος. Θεωρούμε ότι ο τίτλος του καθηγητή, εκτός από παράσημο, πρεστίζ και μεγαλύτερο μισθό, φέρει και αυξημένα καθήκοντα, τα οποία η Άννα από 504 χλμ. μακριά, δύσκολα θα είναι σε θέση να εκπληρώσει.

Χμμ…Τόσες παρατυπίες και παραλείψεις στα θεσμικά κριτήρια ανέλιξης και καθιέρωσής της και πλειάδα αυταρχικών και ετσιθελικών συμπεριφορών προς εμάς πατούσαν πάνω στην σιωπή – ανοχή των φοιτητών. Αυτή η καθεστωτική νοοτροπία σου, Άννα, ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΕΔΩ. Πλέον, τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για κάθε υπόθεση της σχολής θα έχουν οι φοιτητές. Αν δεν μας υπολογίζετε, θα σας κάνουμε εμείς να μας υπολογίζετε.

Προς κάθε επίδοξη Παναγιωταρέα:

ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, ΟΧΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ.

Υ.Γ.: Άααααννα, δεν ήσουνα εσύ για αεροπλάααανα….

ΑΥΤΟΝΟΜΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 11/03 ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΗΛΩΣΟΥΜΕ ΕΜΠΡΑΚΤΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΜΑΣ. ΓΙΑ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΚΑΝΟΝΙΣΤΕΙ ΘΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥΜΕ.