Πορεία αλληλεγγύης στον Ηλία Νικολάου

Σήμερα στις 18:00 έχει καλεστεί Πορεία στην Καμάρα, από σύσσωμο τον Α/Α χώρο, με αφορμή την δίκη του Ηλία Νικολάου που θα γίνει στις 2/12 στην Θεσσαλονίκη.

Να υπενθυμίσουμε ότι ο Νικολάου είχε συλληφθεί για τον εμπρησμό του Κτηρίου της Δημοτικής Αστυνομίας Ευόσμου με μοναδική μαρτυρία αυτή ενός μπάτσου.
Στη συνέχεια βέβαια του φορτώθηκαν πολλές άλλες κατηγορίες, χωρίς κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο, όπως είναι συνήθης τακτική του Κράτους και της Αστυνομίας.
Σε άλλα νέα, ομάδα ατόμων έβαλε φωτιά σε βανάκια εταιριών σεκιούριτι (21/11 στην αγίας σοφίας, 23/11 στην περιοχή Χαριλάου) στέλνοντας την αλληλεγγύη τους στον Νικολάου, ενώ επίσης έγινε και εμπρησμός σε κτήριο όπoυ στεγάζεται το τμήμα εκλογικών καταλόγων Θεσσαλονίκης στην οδό Καραολή Δημητρίου, εχθές, Πέμπτη 26/11, με αντίστοιχο μήνυμα αλληλεγγύης όπως αναφέρεται στην ανάληψη ευθύνης

Advertisement

ΑΛΗΤΕΣ- ΦΑΣΙΣΤΕΣ- ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΙ

Επίθεση με βόμβα σήμερα στις 3.55 το πρωί δέχθηκε το Στέκι της Αλληλεγγύης στην Α.Κ., Κοινωνικός Χώρος Buena Ventura.
Από το Indymedia:
“Έκρηξη βόμβας σημειώθηκε στο Buena Ventura
στην οδό Διαλέττη 8 (περιοχή ΧΑΝΘ) στη Θεσσαλονίκη στις 3.55 το πρωί της Τρίτης. Στο συγκεκριμένο χώρο στεγάζεται η συλλογικότητα Αλληλεγγύη Αντιεξουσιαστική Κίνηση. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες από την έκρηξη σημειώθηκαν εκτεταμένες ζημίες, στην τζαμαρία του κτιρίου, σε αυτοκίνητα καθώς και σε τζαμαρίες καταστημάτων στην περιοχή. Σημειώνεται πως μέχρι και τις 2.30 πμ υπήρχε κόσμος στο χώρο, καθώς είχε προηγηθεί γενική συνέλευση . Εικάζεται πως αυτός η αυτοί που τοποθέτησαν τον εκρηκτικό μηχανισμό παρακολουθούσαν το χώρο. Τέλος, φαίνεται πως ο εκρηκτικός μηχανισμός είναι ίδιου τύπου με αυτόν που είχε τοποθετηθεί στη Μακρυγιάννη 17 στο κέντρο της Θεσσαλονίκης -όπου στεγάζεται η συλλογικότητα Σφεντόνα – το περασμένο καλοκαίρι”

Κίνηση μίσους και κυρίως άγνοιας από φασίστες για άλλη μια φορά, στην οποία την πληρώνουν κυρίως άσχετες με διάφορα συμβάντα συλλογικότητες…

Η Buena Ventura καλή συνέλευση σήμερα για το συμβάν με την εξής ανακοίνωση:

. «Σήμερα τα ξημερώματα στις 3:55, ο ελεύθερος κοινωνικός χώρος Buena Ventura(στον οποίο στεγάζεται η συνέλευση της Αλληλεγγύης-Αντιεξουσιαστική Κίνηση), δέχτηκε επίθεση με ισχυρό εκρηκτικό μηχανισμό.

Ο τρόπος με τον οποίο τοποθετήθηκε ο μηχανισμός καταδεικνύει το ηθικό περιεχόμενο των δραστών που δεν είναι άλλο απ’αυτό του δολοφόνου, καθώς στόχος δεν ήταν μόνο το Buena Ventura αλλά ολόκληρη η γειτονιά.
Επιγραμματικά, έσπασαν τζάμια των γύρω πολυκατοικιών σε ακτίνα 15 μέτρων στα οποία επίσης καρφώθηκαν θραύσματα με άμεσο κίνδυνο για τις ζωές των ενοίκων της γειτονιάς καθώς επίσης θραύσματα χτύπησαν 3 αυτοκίνητα, πράγμα που τονίζει το δολοφονικό χαρακτήρα της επίθεσης, αφού γίνεται ολοφάνερο ότι οποιοσδήποτε τυχαίος περαστικός θα μπορούσε να ήταν θύμα της επίθεσης.

Η επίθεση αυτή αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου-πλαισίου καταστολής και άνθισης της παρακρατικής δράσης, κάτι που άλλωστε αποτελεί και παράδοση της Θεσσαλονίκης. Αρχίζει από τη δράση της «Καρφίτσα» και απολήγει στην τοποθέτηση του μηχανισμού στο Buena Ventura.
Γίνεται πλέον ολοφάνερο ότι στοχοποιούνται ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι, όπως άλλωστε έγινε και πριν από ένα εξάμηνο με την επίθεση στο στέκι των Αγωνιστικών Κινήσεων(Σφεντόνα). Ο τρόπος επίθεσης και η κατασκευή του εκρηκτικού μηχανισμού καταδεικνύει ότι πρόκειται για τους ίδιους δράστες, γεγονός που θέτει το εύλογο ερώτημα για το ποιός θα είναι ο επόμενος και ποιάς κλίμακας δράσης θα είναι αποδέκτης.

Τέτοιες επιθέσεις αποτελούν εκφάνσεις μιας φασίζουσας λογικής που στοχεύει στην τρομοκράτηση των αγωνιστών, μιας λογικής που βρίσκει κάλυψη και νομιμοποίηση σε πρακτικό επίπεδο από την ενορχηστρωμένη επίθεση που διεξάγει η εξουσία απέναντι σ’ότι γέννησε ο περασμένος Δεκέβρης.

Το κυνήγι μαγισσών, το πλαίσιο της μηδενικής ανοχής, η δαιμονοποίηση του αντιεξουσιαστικού κινήματος, τόσο από τα ΜΜΕ, όσο και από το κράτος, δια στόματος του «Προστάτη του Πολίτη» (Χρυσοχοίδη), δίνει το καλύτερο άλλοθι για την δράση κύκλων που λειτουργούν μέσα στο κράτος και παράλληλα με αυτό.
Στο πρόσωπό μας χτυπήθηκε όλο το κίνημα, καθώς θεωρούμε την επιλογή καθαρά τυχαία.

Στη θέση μας θα μπορούσε να ήταν οποιοσδήποτε διάλεγε το μονοπάτι του αγώνα και της αντίστασης.
Μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε ελεύθερος κοινωνικός χώρος, στέκι ή κατάληψη. Χτυπήθηκαν μέσα από εμάς όλα εκείνα τα κομμάτια της κοινωνίας που εξεγέρθηκαν το Δεκέμβρη καθώς ο συμβολισμός της ημερομηνίας δε μπορεί να θεωρηθεί τυχαίος, αφού είναι μετά τις μαζικές πορείες της 17 Νοέμβρη και 10 μέρες πριν τις 6 Δεκέμβρη, όπου συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Η απάντησή μας δεν μπορεί να είναι άλλη από αυτή που έδωσε η ίδια η κοινωνία στην περσινή εξέγερση: Το κράτος και τα σκυλιά του δεν μας φοβίζουν.

Ανοιχτή Συνέλευση 24/11 στις 7:00 στο Buena Ventura

Αλληλεγγύη- Αντιεξουσιαστική Κίνηση»

Σύρραξη ανάμεσα σε μπάτσους και ομάδα ατόμων αυτή την ώρα.

Επεισόδια φαίνεται πως γίνονται αυτή την ώρα ανάμεσα σε ομάδα ατόμων και μπάτσους κοντά στην περιοχή της Εμπορικής πύλης της ΔΕΘ και στα Πανεπιστήμια.
Πολλά δακρυγόνα και κρότου λάμψης…
Όλη η περιοχή αποκλεισμένη, από το σιντριβάνι και μετά, ενώ υπάρχουν πολλοί ασφαλίτες στις γύρω περιοχές και κυρίως στο σιντριβάνι και στην Ναβαρίνου, σύμφωνα με το indymedia.
Υπάρχει και κλούβα αραγμένη κοντά στην περιοχή, προσοχή σε όσους κατέβουν κατά εκεί, ειδικά σε αυτούς που η περιβολή τους μπορεί να προκαλέσει τα βλέμματα των μπάτσων που ψάχνουν αφορμή για μαζικές συλλήψεις…

Περί γελοιοποίησης της επετείου του Πολυτεχνείου

Μιλούσα σήμερα με έναν γνωστό μου, μέλος του Α/Α χώρου για πολλά χρόνια, σχετικά με την απουσία πολλών συντρόφων(και του ιδίου μέσα σε αυτούς) από την πορεία του Πολυτεχνείου και τα συμβάντα που ακολούθησαν. Η απάντηση που μου έδωσε με προβλημάτισε πραγματικά και μου έδωσε τροφή για σκέψη.

Σε σχετική ερώτηση μου(που αφορούσε τα παραπάνω), μου απάντησε πως ο ίδιος απέχει αρκετά χρόνια από τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις-διαδηλώσεις. Ο λόγος; Η γνώμη του είναι πως η ημέρα αυτή του Πολυτεχνείου έχει υποβιβαστεί από το ίδιο το σύστημα σε μια επέτειο με γιορτές και πανηγύρια, με κοινωνική ειρήνη και αγαλλίαση… Μου προσέθεσε επίσης πως το Πολυτεχνείο, που στις μέρες του αντιμετωπίστηκε από το μεγαλύτερο μέρος της συντηρητικής κοινωνίας λίγο-πολύ όπως αντιμετωπίζονται σήμερα οι αντιεξουσιαστικές και αντισυστημικές εκδηλώσεις, έχει φτάσει να χαίρει της άκρας αποδοχής πλέον της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπων, μεταμορφωμένη και καμουφλαρισμένη σε μια εθνική επέτειο, χωρίς όμως στην ουσία η κοινωνία η ίδια να κάνει αρκετά βήματα προς τα εμπρός, κάτι που θα δικαιολογούσε το παραπάνω. Η αλήθεια είναι πως είναι πάγια τακτική του συστήματος να οικειοποιείται επαναστατικά γεγονότα προς όφελος του και με απώτερο σκοπό να τα από-ριζοσπαστικοποιήσει και να κερδίσει το ίδιο σε εθνική και κοινωνική συνοχή.

 Μου έθεσε περαιτέρω τις απόψεις του, λέγοντας μου πως για τον Α/Α χώρο, από κάποιο σημείο και μετά, η επέτειος του πολυτεχνείου είχε φτάσει να γίνει συνώνυμη με τα λεγόμενα «καγκελάκια» , που ο ίδιος και ένα μεγάλο κομμάτι του χώρου δεν ασπάζονται, πράγμα που κατά τη γνώμη του φάνταζε πλέον γελοίο και προσβλητικό ως προς τα ίδια τα σκηνικά της ημέρας εκείνης.

Η συζήτηση βέβαια άγγιξε πολλές πτυχές του θέματος. Είναι αλήθεια η αποχή ο τρόπος που πρέπει να διαλέξουμε όταν αντιλαμβανόμαστε πως έχει υπάρξει αλλοτρίωση σε κάτι που πιστεύουμε; Αλήθεια, δεν αξίζει άραγε να παλέψουμε για να προβάλλουμε και πάλι τους δικούς μας όρους σχετικά με το πώς πιστεύουμε ότι πρέπει να λαμβάνει ο κόσμος την επέτειο αυτή; Μήπως τελικά η αποχή από το όλο θέμα θυμίζει λίγο τη στάση της ΚΝΕ-ΠΚΣ στο θέμα του ασύλου; Και οι σύντροφοί μας που αγωνίστηκαν και αυτοί μέσα στα τείχη του Πολυτεχνείου; Αυτούς πώς θα τους τιμήσουμε;

 Κι ας μην ξεχνάμε πως πέραν των κομματικών και των οργανωμένων, υπάρχει στην πορεία αυτή μία μεγάλη αδιαμόρφωτη μάζα ανθρώπων, η οποία μην έχοντας άλλη εικόνα από το τι και πώς, θα πέσει πολύ πιο εύκολα στο παιχνιδάκι της προσέγγισης με σκοπό την κομματικοποίηση. Δεν θα πρέπει να προσφέρουμε σε αυτούς τα κατάλληλα ερεθίσματα ούτως ώστε να αποφύγουν τις παγίδες αυτές του καπελώματος ενός αγώνα και του ευτελισμού του σε απλό πανηγύρι, όπως θέλει να το καταντήσει η κοινωνική νομιμότητα(και το έχει καταφέρει σε μεγάλο βαθμό); Και δεν μιλάω φυσικά για προσέγγιση ατόμων με τον τρόπο που οι περισσότεροι καταλαβαίνουν και ασπάζονται, ιδιαίτερα από τους κομματικούς…

Συμπεράσματα και γνώμες πάνω στο θέμα καλοδεχούμενα και επιζητούμενα…

Το ΜΠΑΤΣΟΚ του Χρυσοχοίδη…

Πείραξε πολλούς φαίνεται που η πορεία στη Θεσσαλονίκη φέτος δεν έδωσε αφορμή για συζητήσεις περί κατάργησης του ασύλου και λοιπών μαλακιών. Τα καθίκια της ΕΛ.ΑΣ. αφού ξενέρωσαν που στη διάρκεια της πορείας δεν πυροβόλησαν, δεν πλάκωσαν στο ξύλο ή έστω δε χρησιμοποίησαν λίγο τον πλούσιο εξοπλισμό τους(δακρυγόνα κλπ) αποφάσισαν να μη φύγουν έτσι.

 Το φοιτητικό μπλοκ μετά το τέλος της πορείας, περίπου στις 8, κατευθύνθηκε στο χώρο του Πολυτεχνείου για να λήξει η πορεία. Πιο πίσω , στην Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου, είχε ξεκινήσει ένας πετροπόλεμος μεταξύ ομάδας αναρχικών και μπάτσων που βρίσκονταν απέναντι στη ΔΕΘ. Ξαφνικά μεγάλες δυνάμεις της αστυνομίας εμφανίστηκαν έξω από το Πολυτεχνείο και άρχισαν να πετούν δακρυγόνα στους φοιτητές που βρίσκονταν στο χώρο. Οι φοιτητές κλείστηκαν μέσα και αργότερα περίπου στη 1 το βράδυ οι μπάτσοι ΠΕΤΑΞΑΝ  ΔΑΚΡΥΓΟΝΟ  ΜΕΣΑ ΣΤΟ  ΦΟΥΑΓΙΕ  ΤΟΥ  ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ. Μέσα σε κλειστό χώρο δηλαδή. Κίνηση που μπορούσε να προκαλέσει μέχρι και θάνατο σε κάποιον με αναπνευστικά προβλήματα. Οι συγκεντρωμένοι φοιτητές εννοείται ότι αντιμετώπισαν σοβαρότατα προβλήματα αναπνοής, και αρκετοί κατέφυγαν στην ταράτσα του κτιρίου. Η ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΚΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΑΥΤΗ ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΜΠΑΤΣΩΝ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ.

Περισσότερες πληροφορίες αυριο..

ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΡΟΥΦΙΑΝΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΩΝ

«Παράνομη» η απεργία των λιμενεργατών

Το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά έκρινε την απεργία των λιμενεργατών στον ΟΛΠ, ως παράνομη και καταχρηστική. Η 48ωρη απεργία λήγει απόψε και αναμένεται η νέα απόφαση των εργαζομένων.

Άρθρο του Σταύρου Θεοδωράκη

Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα ενός άρθρου του Σταύρου Θεοδωράκη που δημοσιεύτηκε στο site www.protagon.gr

«Χθες το βράδυ παρακολούθησα σε κεντρική αίθουσα των Αθηνών την «Λευκή Κορδέλα». Ασπρόμαυρη ταινία από αυτές που θα μπορούσε κανείς να ονομάσει «κουλτουριάρικες». (Προσοχή δεν κάνω κριτική κινηματογράφου, αλλού το πάω). Όταν άναψαν τα φώτα και σηκώθηκα είδα ότι ήμουν κυκλωμένος από σκουπίδια. Χυμένα ποπ κορν, χάρτινες συσκευασίες από μπισκότα, κυπελάκια αναψυκτικών, αποκόμματα εισιτηρίων, χαρτομάντιλα. Η μπλε σκούρα μοκέτα του διαδρόμου ήταν για λύπηση. Για μια στιγμή τα έχασα. Πίστεψα ότι είχα γυρίσει στα 15 μου και περπατούσα σε διάδρομο συνοικιακού τσοντοσινεμά. Και όμως ήμουν στο 2009 σε μια απογευματινή προβολή μιας «ποιοτικής» ταινίας σε έναν «κινηματογράφο τέχνης». Προχώρησα προς την έξοδο κοιτώντας γύρω μου καχύποπτα. Ο κύριος με το κουστούμι; Η μαντάμ με το ταγέρ; Το ζευγαράκι με τα μέλια; Οι δεσποινίδες με τα δωδεκάποντα; Και όμως κάποιοι από όλους αυτούς είχαν μετατρέψει την κινηματογραφική αίθουσα σε ΧΥΤΑ. Μόλις βγήκα στην Κηφισίας ήρθε ένα ακόμη χτύπημα. Δυο νεολιμουζίνες παρκαρισμένες εξ ολοκλήρου πάνω στο πεζοδρόμιο υποχρέωναν όσους πεζούς ήθελαν να προχωρήσουν, να κάνουν σλάλομ. Μερικά παπάκια και 2-3 μηχανές μεγάλου κυβισμού, παρκαρισμένες και αυτές πάνω στο πεζοδρόμιο, κορνάροντας και μαρσάροντας καλούσαν τους οδηγούς να απομακρύνουν τις νεολιμουζίνες για να απεγκλωβιστούν. Πενήντα μέτρα πιο πέρα μια φωτεινή επιγραφή «διαφήμιζε» θέσεις παρκινγκ με ειδικές τιμές για τους σινεφίλ. «Αυτή λοιπόν είναι η Ελλάδα» που έλεγε και ο Σημίτης. Ο καθένας το καθισματάκι του, το εργάκι του, την λιμουζίνα του ή το παπάκι του και όλα τα άλλα ας βρομίσουν ή ας καούν. Η Μαρία Χούκλη που είναι και της Νομικής –μαζί ήμασταν στον κινηματογράφο – το είπε πιο καλά: «Κανένας σεβασμός στον δημόσιο χώρο. Ό,τι δεν μας ανήκει με τίτλους ιδιοκτησίας, το καταστρέφουμε κι ας ξέρουμε ότι μέσα σε αυτά τα συντρίμμια θα κυλήσει η ζωή μας»….»

Κείμενο της Σώτης Τριανταφύλλου από το TVXS

Το ποιά είναι η Σώτη Τριανταφύλλου δε χρειάζεται να το σχολιάσουμε και ούτε έχει σημασία. Το κείμενο σχολιάζουμε και την άποψη της συγγραφέως. Το οποίο κείμενο δεν αποτελεί θέση του αναρτήσαντος. Απλά το βρήκα ενδιαφέρον και θα ήθελα να ακούσω σχόλια. Δημοσιεύτηκε στο TVXS.

 

 

Για το έλλειμμα της αριστεράς
Της ΣΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ – 22.07.2009

Παρέα της πλατείας Εξαρχείων στήνεται έξω από καφέ που μόλις έχει ανοίξει, σχολιάζοντας: «Πολύ κυριλέ είναι… Να του χώσουμε κανένα γκαζάκι;». Αργότερα, συσπειρωμένοι, εκβάλλουν την επαναστατική φωνή: «Γιάπηδες έξω! Να πάτε στο Κολωνάκι!». Το σύνθημα μού θυμίζει, αναπόφευκτα, εκείνο του φιλήσυχου μικροαστού: «Πρεζάκια έξω! Να πάτε στην πλατεία Βάθη!». Στο μεταξύ, λαμβάνω ένα e-mail που γράφει: «Άλλαξε μυαλά, θα πάθεις ό,τι έπαθε η Κούνεβα! Ξέρουμε πού μένεις…».

Η προειδοποίηση δεν προέρχεται από τα εγκληματικά αφεντικά, προέρχεται από θερμοκέφαλους «εξεγερμένους»: από εκείνους που κατέστρεψαν τη βιβλιοθήκη της Νομικής, το βιβλιοπωλείο του «Παπασωτηρίου», το πολυκατάστημα «Πλαίσιο». Δεν είναι οι «περιουσίες» που με απασχολούν, είναι ο συμβολισμός τους: όταν καις βιβλία, καις το κεφάλι σου. Σκέφτομαι το πόσο απέχει η πράξη από τις ιδέες, από τον «εξεγερμένο άνθρωπο» του Αλμπέρ Καμύ, από τους ευγενείς, σοφούς επαναστάτες: τον Τσερνιτσέφκι, τον Μαγιακόβσκι· τον Γιουτζήν Ντεμπς· τον Γκράμσι· σε πόση αμηχανία βρίσκεται οποιοσδήποτε αριστερός και αναρχικός με ιδεολογικές αποσκευές, μπροστά σ’ αυτές τις τυραννικές μειοψηφίες.

Περνάω από το απαλλοτριωμένο «πάρκο» στη γωνία Ζωοδόχου Πηγής και Ναυαρίνου: μεγάλη νίκη του κινήματος· το βασίλειο της ασχήμιας. Αλλά μην κάνετε κύματα, μην ενοχλείτε: τα «παιδιά» επαναστατούν. Το γιατί το ξέρω, νομίζω μάλιστα ότι το ξέρω καλύτερα από τα μέλη του «κινήματος». Το πώς (οι μέθοδοι) και το προς τι (με ποιο αίτημα, με ποιο όραμα) με προβληματίζουν. Επιπλέον, με προβληματίζει η κοινή γνώμη: γιατί τόσοι άνθρωποι χαίρονται επειδή καταστράφηκαν μεγάλα, επιτυχημένα καταστήματα στο κέντρο της Αθήνας; Γιατί, ακόμα περισσότερο, απειλούν ότι θα τα ξανακαταστρέψουν; Στην Ελλάδα, οτιδήποτε ωραίο, καλοκουρδισμένο, θριαμβικό, πρέπει να εξολοθρεύεται: κτίρια, άνθρωποι, αντικείμενα, ιδέες, όλα στα σκουπίδια, στα σκουπίδια που καίγονται. Τhe bonfire of the vanities.

Αντιθέτως, το να βάφεις, λόγου χάρη, μια τράπεζα κόκκινη, συνιστά μια συμβολική πράξη· κάτι εκφράζεις με το κόκκινο χρώμα, κάτι διακινδυνεύεις τη στιγμή που ρίχνεις την μπογιά. Η καταστροφή, η πυρά, παραείναι εύκολη και γρήγορη· ανέξοδη: στο τέλος της μέρας, τις αποζημιώσεις επωμίζεται ο φορολογούμενος πολίτης. Εξάλλου, το τοπίο μετά τη μάχη είναι θλιβερό: πώς μπορεί να ζει κανείς μέσα σε ερείπια;

Μένω σχεδόν απέναντι από το Πολυτεχνείο. Κάθε μέρα αναρωτιέμαι: πώς έχει επιτραπεί μια τέτοια καταπάτηση, ένας τέτοιος βιασμός του χώρου, του περιβάλλοντος; Έχω απαντήσεις που δεν αρέσουν σε κανέναν: οι άνθρωποι –νέοι και λιγότερο νέοι– χρειάζονται νομικό πλαίσιο για να κινηθούν (ή για να ακινητοποιηθούν)· χρειάζονται υποχρεώσεις και δικαιώματα. Ακόμη και η χρήση των δικαιωμάτων οφείλει να είναι υποχρεωτική (για παράδειγμα, η δωρεάν παιδεία πρέπει να είναι υποχρεωτική).

Ο χώρος του Πολυτεχνείου αποτελεί ένα πεδίο όπου ξεδιπλώνεται η σημερινή Ελλάδα: εγκατάλειψη, ανημπόρια, «άσυλο» για ανθρώπους που δεν αξίζουν κανενός είδους ασυλία. Οι φοιτητές ζουν μέσα στην ελεεινότητα, σ’ έναν αργόστροφο κόσμο, δίπλα σε καθηγητές-δημοσίους υπαλλήλους, κόλακες της νεολαίας και απολογητές ενός βαθιά επαρχιακού «νεοτερισμού». Το πανεπιστήμιο υπονομεύεται από την παθητική στάση των καθηγητών για πάνω από τριάντα πέντε χρόνια: εξαιρέσεις υπάρχουν αλλά δεν επαρκούν. Ο χώρος –η πόλη– βρίσκεται στο έλεος των εμπρηστών: οι εμπρηστές μπαίνουν και στρογγυλοκάθονται στο σπίτι σου όπως στο θεατρικό έργο του Μαξ Φρις.

Ψηφοθηρία, καλόπιασμα του όχλου, σύγχυση αξιών και ανατροπή αξιών, παραπομπή στις προτροπές του Μπακούνιν μαζί με άγνοια περί αναρχισμού και περί Μπακούνιν. Ο αναρχισμός είναι σκληρή δουλειά, δεν εξαντλείται σε τσιτάτα, σαν εκείνα που ξέρουν οι Κνίτες από τον Λένιν κι από τον Μαρξ διασκευασμένο και παραμορφωμένο από τους Σοβιετικούς. Ο αναρχισμός, η επανάσταση, είναι μεγάλες περιπέτειες του ανθρώπινου μυαλού, δεν είναι γιορτές μίσους.

Ξανά και ξανά, στην επέτειο του Πολυτεχνείου, με αφορμές αστυνομικής βίας ή και χωρίς έκδηλες αφορμές, στην Ελλάδα μάς χαρακτηρίζει το πνεύμα του Μάη του ’68 βαλκανοποιημένο και καθυστερημένο σαράντα χρόνια. Εξηγήσεις υπάρχουν, δικαιολογίες μπορούμε να επινοήσουμε: εκτός από τον Διαφωτισμό και τη βιομηχανική επανάσταση, χάσαμε και τη δεκαετία του ’60, τα εναλλακτικά κινήματα, τα αιτήματα της ατομικής ελευθερίας, τη ριζοσπαστικοποίηση της πολυφυλετικής, πολυπολιτισμικής αριστεράς. Έτσι, το κοινωνικό μας κίνημα είναι φτωχό, δογματικό· πρωτόγονο· στερείται φαντασίας, εμφορείται από διεστραμμένη σκέψη· μεταφράζει το λεγόμενο «ταξικό μίσος» σε φθόνο, εκδηλώνει τον φθόνο με πράξεις ασχήμιας και αφανισμού.

Τι συμβαίνει; Βρισκόμαστε ακόμα στη σκοτεινή εποχή πριν από τον Διαφωτισμό; Και γιατί δεν μιλάει κανείς για όλ’ αυτά από τον χώρο (the horror, the horror!) της αριστεράς; Γιατί αποδέχονται την ανοησία και την αυθαιρεσία ενός «κινήματος» που δεν ενδιαφέρεται για τη δικαιοσύνη και την καλοσύνη εφόσον διακόπτει βιαίως θεατρικές παραστάσεις, απειλεί με τρομοκρατικές επεμβάσεις και καθυβρίζει οποιονδήποτε διαφωνεί;

Η ποιότητα της ζωής εξαρτάται από την ποιότητα της αριστεράς: η συνάρτηση είναι απλή. Η δική μας αριστερά περιγράφεται ακόμα με όρους της δεκαετίας του ’30· λενινιστές, τροτσκιστές, σταλινικοί και αναρχοφασίστες, όλοι μαζί, ενωμένοι, χωρίς συγκεκριμένα ανθρωπιστικά αιτήματα, με τους μεν να επιμένουν στην κομματική συνείδηση, με τους δε να κραυγάζουν με την ορολογία που είχε νόημα (και αίμα) τον καιρό της βιομηχανικής επανάστασης.

Ο χρόνος στην Ελλάδα μοιάζει παγωμένος· τα ρολόγια σταματημένα. Γι’ αυτό –και για πολλούς ακόμα λόγους– το αριστερό μας κίνημα, εκτός από την ενάρετη εποχή της ΕΔΑ (ένα κόμμα ξεχασμένο λόγω της γενικευμένης αμνησίας και αμορφωσιάς), παραπαίει ανάμεσα στον οπισθοδρομικό πατριωτισμό και το προλεταριακό όνειρο της ταξικής δικτατορίας.

Η δικτατορία είναι μια πραγματικότητα: η «Νέα Αριστερά» δεν έχει φτάσει ακόμα στις ακτές μας για να αποκαταστήσει τις αληθινές αρχές του ανθρωπισμού. Ίσως να μη φτάσει ποτέ. Κοντολογίς, η αριστερά στην Ελλάδα είναι μια δεξιά που αφαιρεί από τον άνθρωπο την προσωπική του ευθύνη, που τον παρουσιάζει σαν κακορίζικο θύμα των περιστάσεων. Όσοι από τους ακτιβιστές δεν έχουν άδειο κεφάλι, έχουν γραφειοκρατικές ιδέες, υπεραπλουστευτικές (πλούσιοι-φτωχοί, καταπιεστές-καταπιεζόμενοι, καλοί-κακοί): όταν αγνοείς τη σύνθετη φύση της ζωής και της οργανωμένης κοινωνίας, την ανάγκη της πολιτικής πραότητας και της ομορφιάς, δεν είσαι παρά ένας ακόμα βάνδαλος.

Νέα απεργία των λιμενεργατών

Νέα 48ωρη απεργία από τα μεσάνυχτα της Δευτέρας αποφάσισαν η Ομοσπονδία Υπαλλήλων Λιμένων Ελλάδος(ΟΜ.Υ.Λ.Ε).
Αίτημα των εργαζομένων είναι να ακυρωθεί η συμφωνία για την ανάθεση της χρήσης του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων στην κινεζική πολυεθνική εταιρεία COSCO.
Οι λιμενεργάτες διαφωνούν με το πλαίσιο διαλόγου που έθεσε το υπουργείο Οικονομίας Ανταγωνιστικότητάς και Ναυτιλίας και χαρακτηρίζουν ασαφείς τους 4 άξονες επαναδιαπραγμάτευσης με την COSCO. Αυτοι είναi σύμφωνα με την Υπουργο Οικονομίας-Ναυτιλίας:
1)η ανάπτυξη του ΟΛΠ με βάση το επενδυτικό του πρόγραμμα,
2)οι ρυθμίσεις όρων της σύμβασης επί των οποίων έχουν τεθεί ερωτήματα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην τελευταία της επιστολή,
3)τα φορολογικά προνόμια τα οποία περιέχονται στον κυρωτικό νομό της σύμβασης παραχώρησης
4)τα εργασιακά.
Για τα τελευταία, σύμφωνα με πληροφορίες η υπουργός ανέφερε ότι θα εξεταστούν εργασιακά μοντέλα που ισχύουν σε άλλα λιμάνια στο εξωτερικό.

Η θέση των λιμενεργατών είναι ότι δεν κατοχυρώνονται τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων, δεν κατοχυρώνονται τα δικαιώματα του ελληνικού λαού και της ελληνικής οικονομίας.
Πάντως οι λιμενεργάτες επισήμαναν ότι η απεργά είναι προειδοποιητική και αν δεν εισακουστούν τα αιτήματά τους, θα προχωρήσουν σε δυναμικότερες κινητοποιήσεις.

Επαναστατικό τριήμερο στην Αράχωβα

Ως παρα-ΜΜΕ και φοιτητές δημοσιογραφίας, μένοντας πιστοί στο πνεύμα της αντιπληροφόρησης, προτείνουμε σαν ταξιδιωτικό προορισμό στους αναγνώστες μας την ανατρεπτική Αράχωβα.

Η Αράχωβα ή και Ράχοβα όπως ήτανε γνωστή στα χρόνια της επανάστασης είναι χτισμένη στις ράχες του Παρνασσού, όπως μαρτυρά άλλωστε και το όνομα της. Είναι χτισμένη πάνω στους πέντε λόφους: Κούμουλα, Σφαλάκη, Κουτρούλη, Αϊ Γιώργη και Αφανό, και είναι το πιο ψηλό κατοικημένο μέρος του Παρνασσού, σε χίλια μέτρα υψόμετρο.

Σκαρφαλωμένη στο βουνό η Αράχωβα απλώνεται σε δύο αρχαίες πόλεις την Ανεμώρεια ( πόλη των ανέμων) και την Κυπάρισσο. Η παραδοσιακή αρχιτεκτονική και το μεγάλο υψόμετρο χρίζουν την Αράχωβα ως ένα από τα γραφικότερα ορεινά χωριά του Παρνασσού. Ακολουθώντας τα πλακόστρωτα καλντερίμια της θα βγείτε σε ξέφωτα με υπέροχη φυσική θέα, πετρόκτιστα σπίτια με ανθοστόλιστες αυλές και πολύχρωμους κήπους.

Με το Χιονοδρομικό κέντρο, σε κοντινή απόσταση και την εύκολη πρόσβαση στα φυσικά αξιοθέατα του Παρνασσού, η Αράχωβα έχει εξελιχθεί σε τουριστικό θέρετρο, που προσφέρει όλες τις σύγχρονες ανέσεις. Στο χωριό θα βρείτε πολλά παραδοσιακά ταβερνάκια και εστιατόρια, που σερβίρουν παραδοσιακές γεύσεις και καλό φαγητό, καθώς επίσης και πολλά μπαράκια με ωραία ατμόσφαιρα.

Με αφετηρία την Αράχωβα, ο σύγχρονος επισκέπτης έχει την δυνατότητα να γευτεί όλο το χρόνο τις χαρές του εναλλακτικού τουρισμού, με ορειβασία, πεζοπορίες σε φυσικά μονοπάτια, πτήσεις με ανεμόπτερα, πτώσεις πλαγιάς κ.α.

Επίσης ανθεί και ο θρησκευτικός τουρισμός, καθώς υπάρχουν αρκετά μοναστήρια στην γύρω κοντινή περιοχή, όπως αυτό του Οσίου Λουκά, το μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου Ιερουσαλήμ κ.α. Στο χωριό αξίζει να επισκεφθείτε την Βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη.

Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε το Κωρύκιο Άντρο ή Σαρανταύλι, ένα σπήλαιο με σταλακτίτες και σταλαγμίτες σε απόσταση 10 χμ. από την Αράχωβα. Σύμφωνα με τη μυθολογία το Σπήλαιο ήταν δώρο του Απόλλωνα προς τη Νύμφη Κωρύκεια και ήταν αφιερωμένο στις Νύμφες και τον Πάνα.

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα τοπικά έθιμα της Αράχωβας, που ακολουθούν τις παραδόσεις. Την ημέρα της γιορτής του Αγίου Γεωργίου πραγματοποιείται μεγάλο πανηγύρι, όπου οι εκδηλώσεις διαρκούν τρεις μέρες.

Η Αράχωβα διαθέτει μεγάλη επιλογή σε ξενοδοχεία, όλων των κατηγοριών, πανσιόν, παραδοσιακούς ξενώνες, ταβέρνες (και στο Λιβάδι), cafe bars και πλούσια νυχτερινή ζωή.

Οι φυσικές ομορφιές της, το τοπικό της χρώμα, η ταπητουργία της, η ιστορία και οι θρύλοι της, σε συνδυασμό με την πρόθυμη φιλοξενία των κατοίκων της, είναι αυτά που προσελκύουν και κερδίζουν τους επισκέπτες της, που φεύγοντας δεν βρίσκουν λόγια να την περιγράψουν και να την παινέψουν.

Μετά από επιτόπιο και αποκλειστικό ρεπορτάζ σας συστήνουμε το κατάλυμα-στέκι «Καταφύγιο».
Στο πανέμορφο τοπίο έρχεται να προστεθεί η ζεστή φιλοξενία του Καταφύγιου που προσπαθεί καθ’όλη τη διάρκεια του χρόνου να σας αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις και τις πιο ευχάριστες γεύσεις για να συμπληρώσετε τις αποσκευές της επιστροφής.

Αν έχετε οποιαδήποτε απορία σχετικά με τα δωμάτια μας, μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας. Ο Χάρις και Αστερία θα σας εξυπηρετήσουν και θα σας κατατοπίσουν για ότι απορίες έχετε.

ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΔΩΜΑΤΙΑ
Αράχωβα – Παρνασσός
Κιν: ( + 30 ) 6973 334573
Tηλ: ( + 30 ) 22670 32233
Fax: ( + 30 ) 22670 31988

Κάτι σοβαρό…?

Θέλουμε και κάτι σοβαρό στο blog του «Παρα-ΜΜΕ»…? Ήταν μονάχα για χαβαλέ και μας έλειψε η σοβαρότητα…? Εγώ αυτή την έλλειψη δεν τη βλέπω. Μια χαρά σοβαρό είναι το blog, τουλάχιστον τις εποχές που κάποιοι γράφουν, και όχι τους μήνες που δεν το ακούμπαγε κανείς σαν τη χολέρα… Και λίγος χαβαλές δε βλάπτει που και που. Το άσχημο είναι να λείπει η σοβαρότητα όταν ΔΕΝ κάνουμε χαβαλέ. Αλλά ακόμα και αυτές οι στιγμές δίνουν μια άλλη άποψη στο «χώρο».

Αλλά μια και θέλουμε κάτι σοβαρό, γιατί να μην είναι και κάτι που έχει σχέση με αυτό που σπουδάζουμε. Όσοι, λοιπόν, δεν το ‘χουν υπ’όψη τους, ρίξτε μια ματιά στο τι τραγουδούσε ο Gil Scott Heron to 1975:

The Revolution Will Not Be Televised — Gil Scott Heron (1975)

You will not be able to stay home brother
you will not be able to plug in, turn on and cop out
you will not be able to lose yourself on skag and skip
skip out for beer during commercials
Because the revolution will not be televised
The revolution will not be televised
the revolution will not be brought to you by Χerox
in 4 parts without commercial interruption
The revolution will not show you pictures of Nixon
blowing a bugle and leading a charge by John
Mitchell, General Abrams and Spiro Agnew to eat
hog maws confiscated from a Harlem sanctuary
The revolution will not be televised
The revolution will not be brought to you by the
Schaefer Award Theatre and will not star Natalie
Wood and Steve McQueen or Bullwinkle and Julia
The revolution will not give your mouth sex appeal
The revolution will not get rid of the nubs
The revolution will not make you look five pounds
thinner because The revolution will not be televised brother
There will be no pictures of you and Willie May
pushing that shopping cart down the block on the
dead run
or trying to slide that color television into a stolen
ambulance
NBC will not be able to predict the winner at 8:32
or the count from 29 districts
The revolution will not be televised
There will be no pictures of pigs shooting down
brothers in the instant replay
There will be no pictures of Whitney Young being
run out of Harlem on a rail with a brand new process
There will be no slow motion or still life of Roy
Wilkins strolling through Watts in a red, black and
green liberation jumpsuit that he had been saving
for just the proper occasion
Green Acres, The Beverly Hillbillies and Hooterville
Junction will no longer be so damn relevant and
women will not care if Dick finally got down with
Jane on Search for Tomorrow because black people
will be in the street looking for a brighter day
The revolution will not be televised
there will be no highlights on the eleven o’clock
news and no pictures of hairy armed women
liberationists and Jackie Onassis blowing her nose
The theme song will not be written by Jim Webb,
Francis Scott Key nor sung by Glen Campbell, Tom
Jones, Johnny Cash, Engelbert Humperdinck or The
Rare Earth
The revolution will not be televised
The revolution will not be right back after a message
about a white tornado, white lightning, or white people
You will not have to worry about a germ in your
bedroom, the tiger in your tank, or the giant in you
toilet bowl
The revolution will not go better with Coke
The revolution will not fight germs that may cause
bad breath

The revolution WILL put you in the driver’s
seat
The revolution will not be televised, will not be televised
will not be televised
The revolution will be no re-run brothers
The revolution will be live–

Η θεωρία του Porompompom

Έχετε βρεθεί ποτέ σε αδιέξοδο σε κάποια σας συζήτηση με άτομο που υστερεί σε IQ?

Έχετε θέσει τις απόψεις σας, τεκμηριωμένα, στρωτά και μάλιστα πάνω από μια φορά, αλλά ο άλλος εξακολουθεί να σας λέει ένα σορό άσχετες μαλακίες πάνω σε θέματα τα οποία δεν έχει ούτε ο ίδιος ξεκαθαρίσει με τον εαυτό του?

Επιπλέον, έχετε να κάνετε πολλές φορές με άτομα τα οποία διαφωνούν και με τον εαυτό τους, συμφωνώντας παράλληλα με αυτόν που προσπαθούν να διαφωνήσουν, χωρίς να το καταλάβουν, αλλά εξακολουθούν να επιμένουν πως έχουν δίκιο?

Δεν αντέχετε άλλο να συνδιαλέγεστε με ντουβάρια?

Μη σκιάζεστε πλέον!!! Τώρα υπάρχει λύση!!!

Η θεωρία του Porompompom είναι εδώ για να σας λύσει τα χέρια.

Απλά απαντήστε σε αυτόν τον τύπο με την απλή και αποστομωτική λέξη:

Porompompom!!!

Ο άλλος δεν θα έχει πλέον τι να πει. Το έχει βουλώσει και σας έχει αφήσει επιτέλους στην ησυχία σας!

ΣΣ: Προσοχή!!! Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όπου η ηλιθιότητα ξεπερνάει κάθε όριο, ο συνδιαλεγόμενος σας μπορεί να καταφέρει να διαφωνήσει (και μάλιστα με σουρεαλιστικά τεκμήρια) με το Porompompom.

«Αντισταθείτε σ’αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι

και λέει: καλά είμαι εδώ…

Αντισταθείτε σ’αυτόν που γύρισε πάλι και λέει : Δόξα σοι ο Θεός.

Αντισταθείτε στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών στον κοντό άνθρωπο του γραφείου στην εταιρία εισαγωγαί – εξαγωγαί

στην κρατική εκπαίδευση

στο φόρο

σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε σ’ αυτόν που χαιρετάει απ’ την εξέδρα ώρες ατέλιωτες τις παρελάσεις

σ’ αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει σμύρναν

σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε πάλι σ’ όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι

στον πρόεδρο του Εφετείου

αντισταθείτε στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες

σ’ όλα τ’ ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε

πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι

σ’ όλους που γράφουν λόγους για την εποχή δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα

στις κολακίες τις ευχές

τις τόσες υποκλίσεις απο γραφιάδες και δειλούς για το σοφό αρχηγό τους.

 Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών και διαβατηρίων

στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία

στα εργοστάσια πολεμικών υλών

σ’ αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια στα θούρια

στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους

στους θεατές στον άνεμο

σ’ όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς

στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας

ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε.

Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την Ελευθερία. (……..)

 Και συ λοιπόν στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις απο φωνή απο τροφή απο άλογο απο σπίτι

στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:

Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.»

Μιχάλης Κατσαρός

ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ- ΓΑΜΗΜΕΝΟΙ ΔΟΥΛΟΠΡΕΠΕΙΣ ΟΥΔΕΤΕΡΙΣΚΟΙ

ΦΑΣΙΣΤΑΣ και ξεπουλημένος απολογητης της κυριαρχίας είναι όποιος βάζει στην ίδια εκκίνηση μπάτσους και μετανάστες.  Ξεφτίλα είναι βλάκα συγγραφέα να θεωρείς οτι έχουν την ίδια εξουσία ένας μπάτσος με έναν μετανάστη.