ΑΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ, ΜΑΣ ΘΥΜΗΘΗΚΕ ΚΙ Η ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΕΑ

Την Πέμπτη 15/12/2011 είναι προγραμματισμένη η διαδικασία ανέλιξης της αναπληρώτριας καθηγήτριας του Τμήματος Δημοσιογραφίας & ΜΜΕ, Άννας Παναγιωταρέα. Τρία χρόνια μετά την προηγούμενή της αποτυχημένη προσπάθεια (Μάρτιος 2009), επιστρέφει δριμύτερη(;) με τον ίδιο φιλόδοξο στόχο. Τότε, λόγω της συντονισμένης και συλλογικής δράσης ή στάσης, τόσο αρκετών φοιτητών του τμήματος, όσο και καθηγητών και εκλεκτόρων, η ανέλιξη της κ. Παναγιωταρέα απετράπη. Πιο συγκεκριμένα, υπήρξε πλειάδα κειμένων και καταγγελιών από φοιτητές του τμήματος, οι οποίοι έδωσαν δυναμικό παρόν κατά την εκλεκτορική διαδικασία. Παράλληλα, από τους (τότε) 11 εκλέκτορες, μόλις οι 6 τελικά ψήφισαν(!). Οι τρεις παραιτήθηκαν (για ποιο λόγο άραγε;) της θέσης τους, ένας δεν παραβρέθηκε λόγω υγείας και ο πέμπτος αποχώρησε απ’ την διαδικασία για λόγους ευθιξίας, καθώς η Παναγιωταρέα ήταν μέλος εκλεκτορικού σώματος για την ανάδειξη του γιου του σε λέκτορα. Στους εναπομείναντες έξι, οι τέσσερις ψήφισαν υπέρ και οι δύο λευκό (η λευκή ψήφος στην προκειμένη περίπτωση προσμετρείται σαν αρνητική, καθώς θα ήταν αναγκαία η ομοφωνία για να υπάρξει πλειοψηφία – 6 στους 11). Οι δύο εκλέκτορες που ψήφισαν λευκό, επικαλέστηκαν τη μη ηθική της συμμόρφωση όλα αυτά τα χρόνια στο τμήμα. Μάλλον κάτι θα πήρε το αυτί τους…Να τονίσουμε ότι η αυτή η εκλεκτορική διαδικασία έχει κριθεί άκυρη για κάποιον λόγο που κανείς απ’ τους παρόντες (εκ των οποίων και έγκριτοι νομικοί) δεν καταλαβαίνει…

Πιστεύουμε ότι, όσα χρόνια κι αν περάσουν (τρία, δεκατρία, είκοσι τρία και πάει λέγοντας), οι παρατυπίες και οι παραλείψεις είναι εμφανείς και αντικειμενικές. Εμείς απλά τις παραθέτουμε:

• Κατά πόσο τα μεταπτυχιακά «σεμινάρια» και «φροντιστήρια», τα οποία αναφέρει στο βιογραφικό της ότι παρακολούθησε, είναι ισοδύναμα με το μεταπτυχιακό δίπλωμα; Ποιο είναι το αντικείμενο των μεταπτυχιακών σπουδών της κας Παναγιωταρέα; (μικρή σημείωση: δίμηνα σεμινάρια στο BBC δεν λογίζονται ως μεταπτυχιακό)
• Είναι σαφές ότι το διδακτορικό έργο ενός υποψηφίου ακαδημαϊκού οφείλει να είναι συναφές με το αντικείμενο της διδασκαλίας του στο Πανεπιστήμιο. Η κα Παναγιωταρέα διδάσκει τα εξής μαθήματα: «Τηλεοπτική Δημοσιογραφία: Τεχνικές έρευνας και συνέντευξης», «Ανάλυση και σύνθεση Ειδήσεων» (προπτυχιακό). Μια μικρούλα ΑΠΟΡΙΑ: Τί είδους σχέση έχουν αυτά τα μαθήματα με την διδακτορική διατριβή της με θέμα τη δημιουργία της εθνικής και προσφυγικής συνείδησης;;; Και επειδή ξέρουμε τις γνωστές απαντήσεις-καραμέλες, τόσο της ίδιας, όσο και της τριμελούς επιτροπής που συνυπέγραψε ανερυθρίαστα την εισηγητική έκθεση, όπως: 1) «Για την περαίωση της διδακτορικής διατριβής χρειάστηκαν 456.987 συνεντεύξεις». Λοιπόν, απλά: Η ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΤΟ ΓΝΩΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ! Αν για παράδειγμα, κάποιος για την διδακτορική του διατριβή χρησιμοποιήσει το διαδίκτυο σαν μέθοδο έρευνας, θεωρείται ότι το αντικείμενο του διδακτορικού του έχει συνάφεια με το επιστημονικό αντικείμενο μιας σχολής πληροφορικής; και 2) «Μα, η κα Παναγιωταρέα ασκεί το επάγγελμα αυτό πάνω από 35 χρόνια, έχει εμπειρία πάνω στο αντικείμενο της δημοσιογραφίας». Και πάλι απλά: Και ένας δάσκαλος διδάσκει 35 χρόνια. Έχει τα προσόντα για να διδάξει και στο Παιδαγωγικό Τμήμα;
• Ως επιστημονικό έργο παρουσιάζεται και η συγγραφή συγκεκριμένων βιβλίων. Κάποια από αυτά έχουν ως μεθοδολογία την συνέντευξη και κάποια άλλα είναι απλώς μυθοπλασία(!) – κι όμως, η εισηγητική επιτροπή αποφάνθηκε , ω τι θαύμα, ότι έχουν πλήρη συνάφεια με το αντικείμενο της προκηρυχθείσας θέσης. Παράλληλα, στη εισηγητική έκθεση αναφέρονται και κάποια (τοπικά) συμπόσια και συνέδρια, τα οποία πραγματοποιήθηκαν με την ευγενική χορηγία φίλιων τηλεοπτικών σταθμών (βλ. Mega) και του κοινωφελούς ιδρύματος «Αλέξανδρος Ωνάσης», στο οποίο παραμένει μέχρι και σήμερα σύμβουλος. Και ερχόμαστε στο κρίσιμο ερώτημα: Ποιας διεθνούς αναγνώρισης χαίρει το επιστημονικό/ερευνητικό της έργο; Σε ποια έγκυρα περιοδικά του εξωτερικού έχουν δημοσιευθεί εργασίες της κας Παναγιωταρέα; Έχει δημοσιευτεί κάτι σε επιστημονικά περιοδικά (referred scientific journals) στα οποία η δημοσίευση περνάει από κρίση από μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας, (το λεγόμενο peer review system) και βάσει των οποίων η διεθνής ακαδημαϊκή κοινότητα κρίνει τα μέλη της; Ποιες από τις εργασίες αυτές υπάρχουν στο «Citation Index», τον κατάλογο εκείνο που παρουσιάζει εργασίες άλλων επιστημόνων που αναφέρονται στο δικό της επιστημονικό έργο;
• Βάσει του νόμου 2083/92, παρ. δ, άρθρο 13, η χρονική διάρκεια της διδακτορικής διατριβής του υποψηφίου οφείλει να είναι από τρία έως έξι χρόνια. Κάτι περίεργο συνέβη στην περίπτωση της κας Παναγιωταρέα για να της δοθούν 11 χρόνια προθεσμία (1982-1993)!

Επίσης, όσα χρόνια κι αν περάσουν, η δεοντολογία και ηθική που οφείλει να έχει ένας εκπαιδευτικός θα παραμένει και αυτή ίδια. Η νοοτροπία της κας Παναγιωταρέα μέχρι και την προηγούμενη διαδικασία ανέλιξής της, ήταν το λιγότερο εξευτελιστική για τα ιδεώδη του δημόσιου Πανεπιστημίου. Σωρεία αυταρχικών και ανήθικων συμπεριφορών, τόσο στον χώρο του Πανεπιστημίου, όσο και στα καθεστωτικά μίντια που την φιλοξενούσαν ή δούλευε σε αυτά.

Έπειτα απ’ την ημερομηνία της προηγούμενης εκλογής, η κα Άννα άρχισε να δείχνει ένα πιο οικείο και δεκτικό προφίλ, σταματώντας να τρομοκρατεί κατά κόρον τους φοιτητές. Όλο αυτό βέβαια δεν ήταν παρά ένας τακτικισμός με σκοπό την ανάπτυξη «συμμαχιών» και ορίζοντα την επόμενη προσπάθεια ανέλιξης της, καθώς κάπου-κάπου δε μπορούσε να κρατηθεί και «θυμόταν» τον παλιό εαυτό της (με πρόσφατα περιστατικά), ο οποίος, ειδικότερα στους παλαιότερους φοιτητές είναι γνωστός.  Η εισηγητική έκθεση γράφει – και πάλι ανερυθρίαστα –  ότι «πρόκειται για μια επιστήμονα που εργάζεται συνεχώς και ακατάπαυστα, διαθέτει τεράστια ενεργητικότητα και θέληση, ακαδημαϊκό ήθος, επαγγελματική ηθική και αξιοσημείωτη επιμονή, επιστημονικό πνεύμα που συνδυάζει ρεαλισμό και φαντασία, ενώ διακρίνεται και από υψηλό αίσθημα ευθύνης προς τους φοιτητές, τους συναδέλφους της και τις υποχρεώσεις της προς το Τμήμα». Και κάπου εδώ ξεπερνάμε και τα όρια της υποκρισίας..

Εμείς, λοιπόν, αδυνατούμε να ξεχάσουμε την «λαμπρή επιστήμονα» που κατέβαζε πανό και έσκιζε επιδεικτικά πολιτικές αφίσες στη σχολή μας κατά την περίοδο των φοιτητικών κινητοποιήσεων το Μάιο του 2007, όπως και την κατασυκοφάντηση των αμεσοδημοκρατικών γενικών συνελεύσεων, τις οποίες χαρακτήριζε απαξιωτικά ως μειοψηφίες σε όποιο αστικό μέσο κι αν την φιλοξενούσε. Αρνούμαστε, επίσης να ξεχάσουμε το «ακαδημαϊκό ήθος» που επιδεικνύει μέχρι και σήμερα. Αυτό δηλαδή που κάνει κορίτσια να κλαίνε απ’ την προσβλητική κριτική τα στις εργασίες τους. Την «επαγγελματική ηθική» της την ξέρουν καλύτερα οι καθηγητές του Τμήματος (με τους περισσότερους εκ των οποίων δε μιλάει καν).  Το «επιστημονικό της πνεύμα» είναι τέτοιο που υποχρεώνει πολλές φορές τους φοιτητές να γράφουν «ξαφνικά testάκια» ή να αρθρογραφούν στο blog της. Τέλος, για να μην μακρηγορούμε,  την διακρίνει και ένα «υψηλό αίσθημα ευθύνης για τους φοιτητές». Είναι εκείνο το αίσθημα που, μέχρι και την ώρα που γραφόταν το κείμενο, κάνει την κα Παναγιωταρέα να μην έχει παραδώσει ακόμα βαθμολογίες απ’ την εξεταστική Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου, μη γνωρίζοντας πολλοί φοιτητές αν το έχουν περάσει, με αποτέλεσμα να μη ξέρουν αν θα έπρεπε να το είχαν δηλώσει στις δηλώσεις μαθημάτων, οι οποίες φυσικά έληξαν. Είναι επίσης αυτό το αίσθημα που την κάνει να απουσιάζει στις περισσότερες εξετάσεις των μαθημάτων της, στέλνοντας τους βοηθούς της. Τέλος, είναι αυτό το αίσθημα που την κάνει να έρχεται στην πόλη της Θεσσαλονίκης μία(!) φορά την εβδομάδα για να κάνει τα μαθήματά της και να φύγει.

Και να φανταστεί κανείς ότι πλέον δεν εργάζεται στην ΕΡΤ που της έτρωγε τον χρόνο για να την αμείβει με το ευτελές ποσό των 78.840 ευρώ το εξάμηνο για μια εβδομαδιαία (και αν) εκπομπή, ούτε στον “9,84” για να παίρνει 2.849/μήνα για 2 ώρες εκπομπή την εβδομάδα. Μόνο στο «Ωνάσειο» έχει κάποια θέση τώρα, ως σύμβουλος του προέδρου και ακαδημαϊκή σύμβουλος του προγράμματος υποτροφιών (εκεί δεν ξέρουμε πόσα παίρνει). Δεν ξέρουμε, βέβαια, αν ακόμα πληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενος τους δύο αστυνομικούς για την προστασία της κας Παναγιωταρέα, καθώς πριν από 2 χρόνια ήταν στη μακρά λίστα επωνύμων που είχε αποκαλύψει γνωστή εφημερίδα.

Για μας πέρα από θεσμικές παραλείψεις και παρατυπίες, (οι οποίες βεβαίως είναι βαρύνουσας σημασίας) το σημαντικότερο είναι ο άνθρωπος που μας διδάσκει, αυτός που θα έχει τον τίτλο του καθηγητή και, πιθανώς, αργότερα του προέδρου του Τμήματός μας, να είναι λαμπρός άνθρωπος. Η κα Παναγιωταρέα ως δημοσιογράφος δεν τήρησε και δεν σεβάστηκε ούτε στο απειροελάχιστο την δημοσιογραφική δεοντολογία και το λειτούργημα που θα έπρεπε να επιτελεί, «γλείφοντας» την εκάστοτε εξουσία για χάρη των εργοδοτών και των αφεντικών της και παρα/υποπληροφορώντας τον λαό. Εμείς, οι φοιτητές, σε τέτοιους ανθρώπους δεν αναγνωρίζουμε έναν ηθικό άνθρωπο, ούτε έναν «λαμπρό δάσκαλο».

Advertisement