Παπάδες vs. Φοιτητές: 1-0

Ας ξεκινήσουμε απλά, λιτά, ξερά:

27.000 €. Αυτό είναι το ποσό με το οποίο το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης νοικιάζει το κτήριο όπου στεγάζεται το Τμήμα Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας από την Ιερά Μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους. Να το επαναλάβω για όσους δεν το αντιλήφθηκαν. Το ΑΠΘ δίνει στην Ιερά Μονή Διονυσίου 27.000€ κάθε μήνα για το κτήριο που στεγάζει το Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ. Πολλαπλασιαζόμενο επί δώδεκα μήνες που έχει ένας χρόνος, μας κάνει 324.000€, χάριν ευκολίας ας πούμε τριακόσιες. Το Τμήμα στεγάζεται στην συγκεκριμένη διεύθυνση (ν.46 επί της οδού Εγνατίας) για περίπου μία δεκαετία. Εάν υποθέσουμε ότι το νοίκι δεν έχει αυξομειωθεί σε αυτή τη δεκαετία, το συνολικό ποσό ξεπερνάει τα 3.000.000€. Ολογράφως: τρία εκατομμύρια ευρώ. Αυτό είναι το ποσό που έχουν πάρει από το ΑΠΘ οι λιτοί κι απέριττοι μοναχοί της Μονής Διονυσίου σε βάθος δεκαετίας. Καταλαβαίνω ότι στους χορτασμένους από τα μηντιακά δισεκατομμύρια του χρέους, το ποσό δεν φαίνεται για κάτι το σπουδαίο. Αλλά κάντε μια παύση, πηγαίνετε μερικές σειρές πιο πάνω, διαβάστε το, ξαναδιαβάστε το, πάρτε μερικές στιγμές για να χωνέψετε το μέγεθος του ποσού.
Τρία εκατομμύρια ευρώ. Για ένα κτήριο που αποτελεί παράδειγμα για το πώς δεν θα έπρεπε να είναι τα κτήρια που στεγάζουν εκπαιδευτικές διαδικασίες. Ένα κτήριο που έχει μία και μοναδική ευρύχωρη και λειτουργική αίθουσα διδασκαλίας (για τους μυημένους, μιλώ για την 4β). Ένα κτήριο που στεγάζει την πιο κλειστοφοβική βιβλιοθήκη όλων των εποχών (και είναι 2 Τμημάτων, παρακαλώ!). Στην οποία βιβλιοθήκη, το αναγνωστήριο (δύο τραπέζια) βρίσκεται ακριβώς μπροστά από τον πάγκο της εξυπηρέτησης φοιτητών — εκεί δηλαδή που στα 30 τετραγωνικά της βιβλιοθήκης γίνεται ο περισσότερος θόρυβος. Ένα κτήριο που δεν έχει ελεύθερο χώρο για να συγκεντρωθούν πάνω από 20 άτομα. Ένα κτήριο στο οποίο οι αίθουσες πληροφορικής μπάζουν νερά σχεδόν στην παραμικρή ψιχάλα. Ένα κτήριο που δεν έχει έναν συγκεκριμένο χώρο για ανακοινώσεις. Στους διαδρόμους του οποίου δεν χωράνε να σταθούν δύο άνθρωποι ο ένας δίπλα στον άλλο. Που έχει μία και μοναδική σκάλα που το διαπερνά από το ισόγειο έως τον τελευταιό του όροφο. Που έχει δύο ασανσέρ (μονάχα 1 από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα) τα οποία αχρηστεύονται ανά δεκαπενθήμερο. Που έχει μία και μοναδική είσοδο. Που δεν έχει καμία λειτουργική έξοδο έκτακτης ανάγκης. Ένα κτήριο που δεν έχει κυλικείο. Τρία εκατομμύρια!
Από το μυαλό κάποιου που έχει έστω και λίγα γραμμάρια λογικής, περνάνε μερικές απορίες. Τα τρία εκατομμύρια δεν θα μπορούσαν να είχαν πάει στην επιδιόρθωση του Μανδαλίδειου Μεγάρου, όπου στεγαζόταν το Τμήμα μέχρι να κριθεί το κτήριο επικίνδυνο σε περίπτωση σεισμού? Με τρία εκατομμύρια δεν θα μπορούσε να είχε κατασκευαστεί ένα καινούριο κτήριο για να στεγάσει το Τμήμα, κατά προτίμηση κάπου στην Πανεπιστημιούπολη, για να έχουν οι φοιτητές του Τμήματος επαφή και με κανέναν άλλο άνθρωπο της ηλικίας τους? Πόσος και τί ποιότητας εξοπλισμός θα μπορούσε να είχε αγοραστεί με τρία εκατομμύρια ευρώ? Πόσους ραδιοφωνικούς πομπούς θα μπορούσε να έχει το Τμήμα Δημοσιογραφίας? Τι μεγέθους και λειτουργικότητας στούντιο θα μπορούσε να είχε κατασκευαστεί με τρία εκατομμύρια ευρώ? Πόσοι φοιτητές θα μπορούσαν να έχουν λάβει οικονομική βοήθεια από αυτά τα λεφτά? Πόσα συγγράματα/σημειώσεις θα μπορούσαν να έχουν παρασχεθεί δωρεάν? Τί έχουν κάνει με τα τρία αυτά εκατομμύρια ευρώ οι ρακένδυτοι μοναχοί? Πόσα ελικόπτερα έχει η Μονή Διονυσίου? Δεν ισχύει στην περίπτωσή τους το «ο έχων δύο (μάλλον 22) κτήρια, να δίνει το ένα»?

Θα ήταν εξαιρετικό αν απαντούσε σε (τουλάχιστον) κάποιο από αυτά τα ερωτήματα η πρόεδρος του Τμήματος κ. Δέσπω Λιάλιου. Αλλά, θα μου πείτε, είναι πρόεδρος για λιγότερο από ένα χρόνο, πού να ξέρει. Μήπως μπορεί να απαντήσει με την ιδιότητα της αντιπρύτανη κοινωνικών υποθέσεων? Μα ούτε εκεί έχει κλείσει χρόνο. Άραγε να μπορεί να απαντήσει ως ακαδημαϊκός? Αμφιβάλλω αν αυτές είναι ερωτήσεις για τον κάθε ακαδημαϊκό… Μήπως τότε εκ του αντικειμένου της, της Ποιμαντικής Θεολογίας? Κι αν πάλι όχι, μήπως θα μπορούσε να προσφέρει μια απάντηση ως ανθρώπινο ον…? Αλλά ξέχασα, η αγαπημένη της φράση είναι «Πάνω απ’ όλα η Εκκλησία!»…

ΥΓ. Από τον καινούριο χρόνο οι μοναχοί αποφάσισαν να μας κάνουν μια εκπτωσούλα της τάξης του 18,5%. Θα πληρώνουμε πλέον — αν δεν απατώμαι — 22.000€. Σαφώς επίδειξη μεγαλοψυχίας.

Advertisement